نویسندگان سرویس‌های خبری «سبک زندگی» و «اکسپرس» (سرویسی که اخبار فوری را پوشش می‌دهد) حالا برای «سرویس شهری» روزنامه خبر تهیه می‌کنند. روزنامه‌نگاران سرویس‌های «ورزشی» و «فرهنگی» نیز پوشش زنده خبرها را برای سرویس «بین‌المل» دنبال می‌کنند.
مسیلا هاپرت، یکی از دبیران ارشد بخش آموزش و تولید محتوای دیجیتال، می‌گوید: «تلاش خیلی زیادی باید کرد تا همه افراد از چندین سرویس خبری را به کار روی یک صفحه مشغول کنی، با آن‌ها ارتباط برقرار کنی و فرایند کار را به بعضی جاها هدایت کنی.» او و بسیاری از همکارانش در حال حاضر مشغول تدارکات ساماندهی دوباره تحریریه‌ها هستند و به‌طور موقت به افراد ماموریت‌هایی می‌دهند که با حوزه‌های خبری‌شان متفاوت است.
در بحبوحه بحرانی که پیش آمده، پوشش زنده خبرها – مطالبی که دایما به‌روز می‌شوند و تحت یک عنوان دسته‌بندی می‌شوند – ابزار مناسبی برای بسیاری از خبرها و گزارش‌های نیویورک تایمز به شمار می‌روند. تهیه این دست از پوشش‌های زنده خبری حدومرزهای معمول بین سرویس‌های موسسات خبری را کم‌رنگ می‌سازد.
اولین پوشش خبری زنده ویروس کرونا در نیویورک تایمز در روز ۲۳ ژانویه (۳ بهمن ۹۸) در دفتر هنگ‌کنگ روزنامه انجام شد، یعنی اولین روزهای شیوع و زمانی که موارد ابتلا به کووید – ۱۹ هنوز عمدتا در به داخل خاک چین منحصر می‌شد. این پوشش زنده هر روز تا همین امروز اتفاق افتاده و بین نمایندگی‌های مختلف نیویورک تایمز جابه‌جا شده است، از هنگ‌کنگ به لندن و از آنجا به دفتر مرکزی روزنامه در نیویورک. پوشش زنده ویروس کرونا به‌شکل بی‌سابقه‌ای در سطح جهان مخاطب آنلاین پیدا کرده است
هاپرت و بقیه دبیران ارشد فهرستی از خبرنگاران و دبیران را پیش خود دارند که آماده‌اند داخل یا بیرون روزنامه گروهی تشکیل دهند و روی پوشش زنده اخبار کار کنند. شمار افراد در این فهرست هر روز بیشتر شده است.
کاربرد و فایده پوشش‌های زنده در برنامه خبری پرخرجی مشخص شد که دفتر نیویورک تایمز در واشنگتن در حین استیضاح دونالد ترامپ ترتیب داد. در آن مورد، حال‌وهوای گرافیکی وب‌سایت روزنامه به‌کمک استیو دونس شکل گرفت که معاون دبیر تحریریه نیویورک تایمز است و بر قالب‌های تصویری روزنامه‌نگاری این رسانه نظارت دارد.
اولین پوشش خبری زنده ویروس کرونا در نیویورک تایمز در روز ۲۳ ژانویه (۳ بهمن ۹۸) در دفتر هنگ‌کنگ روزنامه انجام شد، یعنی اولین روزهای شیوع و زمانی که موارد ابتلا به کووید – ۱۹ هنوز عمدتا به داخل خاک چین منحصر می‌شد. این پوشش زنده هر روز تا همین امروز اتفاق افتاده و بین نمایندگی‌های مختلف نیویورک تایمز جابه‌جا شده است، از هنگ‌کنگ به لندن و از آنجا به دفتر مرکزی روزنامه در نیویورک. پوشش زنده ویروس کرونا به‌شکل بی‌سابقه‌ای در سطح جهان مخاطب آنلاین پیدا کرده است.
ربکا بلومنستین، معاون دیگر دبیر تحریریه روزنامه، می‌گوید: «این طولانی‌ترین پوشش زنده‌ای بوده که نیویورک تایمز تا به حال داشته. ما تا پیش از این، هیچ وقت کاری با این مقیاس نکرده بودیم.»
نیویورک تایمز علاوه بر این، دو پوشش زنده دیگر هم دارد؛ یکی پوشش بازارهای مالی جهانی و دیگری تمرکز بر وضعیت اضطراری بهداشتی و مالی که بر شهر نیویورک اثر می‌گذارد. کیم فرارو، دبیر سرویس بین‌الملل، هدایت مهم‌ترین پوشش زنده ویروس کرونا را بر عهده دارد و پابه‌پای داگنی سالاس، دبیری از سرویس «اکسپرس»، و آندریا کاناپل، دبیر بخش بسته‌های کوتاه خبری، با سرویس اخبار داخلی و دیگر سرویس‌ها از نزدیک همکاری می‌کند.
دبیران و خبرنگارانِ تقریبا تمام سرویس‌های روزنامه داوطلب شده‌اند که کمک کنند بار کار سبک‌تر شود. دیگران، مخصوصا آن‌هایی که تجربه پوشش اخبار فوری دارند، به کار گرفته شده‌اند تا در جبهه دیجیتال خدمت کنند.
مایکل کوپر که رقص و موسیقی کلاسیک را برای سرویس فرهنگی پوشش می‌دهد، اخیرا ماموریت یافته در نقش خبرنگاری که اخبار را بازنویسی می‌کند در سرویس بین‌الملل کار کند؛ سرویسی که از او می‌خواهد در میان رگبار اطلاعات، به‌سرعت اخبار را پردازش و گزارش کند. کوپر می‌گوید: «این کار مثل آب‌خوردن از شلنگ آتش‌نشانی است.»
او می‌تواند از پس این کار برآید. کوپر قبلا در نیویورک تایمز خبرنگار اخبار داخلی، خبرنگار شهرداری و همچنین خبرنگار سیاسی بوده که تبلیغات انتخاباتی نامزدهای ریاست‌جمهوری را پوشش می‌داده. رییس نمایندگی روزنامه در آلبانی هم بوده است.
کوپر می‌گوید: «این کار فقط این نیست که بگوییم در کنگره چه اتفاقی دارد می‌افتد. درباره این است که در داونینگ استریت (مقر نخست‌وزیری بریتانیا) چه اتفاقی دارد می‌افتد، در کاخ الیزه (مقر ریاست‌جمهوری فرانسه) چه اتفاقی دارد می‌افتد، در چین چه اتفاقی دارد می‌افتد، در جبهه پزشکی چه اتفاقی دارد می‌افتد. هزار تا اتفاق در حال افتادن است.»
بسیاری دیگر از افراد هم مهارت‌های خود را مصروف کارهای دیگری کرده‌اند. کارن زراک، خبرنگار سرویس «اکسپرس» (اخبار فوری) در نیویورک، در ماه فوریه (بهمن ۹۸) به هنگ‌کنگ فرستاده شد تا به پوشش زنده ماجرا کمک کند. زراک قبل از اینکه در سرویس اخبار فوری کار کند، در سرویس بین‌الملل دبیر بود. او وقتی در اوایل ماه مارس (اسفند ۹۸) از هنگ‌کنگ به نیویورک بازگشت، در همان سرویس بین‌الملل ماند تا به پوشش زنده اخبار خدمت کند. زراک می‌گوید: «هر چیزی که من الان دارم گزارش می‌کنم، در ژانویه (دی ۹۸) در چین اتفاق افتاده بوده.»
بن هافمن، یکی از دبیران ارشد روزنامه که ۱۵ اخیر در سرویس ورزشی کار می‌کرده، سابقه‌ای هم در کارهای خبری و نقدنویسی در فرهنگ پاپ دارد. او اخیرا بر وبلاگ «زندگی‌های در حال تغییر» نظارت می‌کرده که یک وبلاگ با پخش زنده است و مطالبی را مطرح می‌کند که روشن می‌سازد چطور شیوع کرونا با شتاب در حال متحول‌کردن زندگی آمریکایی است.
مایکل کوپر که رقص و موسیقی کلاسیک را برای سرویس فرهنگی پوشش می‌دهد، اخیرا ماموریت یافته در نقش خبرنگاری که اخبار را بازنویسی می‌کند در سرویس بین‌الملل کار کند؛ سرویسی که از او می‌خواهد در میان رگبار اطلاعات، به‌سرعت اخبار را پردازش و گزارش کند. کوپر می‌گوید: «این کار مثل آب‌خوردن از شلنگ آتش‌نشانی است.»
هافمن این وبلاگ را جایی در نظر گرفته بود که دومینوی رویدادها، بازی‌ها و تورنمنت‌های لغوشده دنیای ورزش می‌توانند در آن به حیات خود ادامه دهند. وقتی که برنامه‌های بیشتری نقش بر آب شدند – فستیوال‌های موسیقی به تعویق افتاد، برنامه‌های جشن فرهنگی روز سنت‌پاتریک لغو شد و کرکره تئاترهای برادوی پایین کشیده شد – دایره موضوعات وبلاگ وسیع‌تر شد. هافمن می‌گوید: «ما سعی می‌کردیم توازنی بین بخش‌های مختلف برقرار کنیم و بفهمیم که اولویت‌های آن‌ها ممکن است چه باشد و از چه زوایایی می‌توان به آن‌ها نگاه کرد.»
گزارش‌کردن ویروس کرونا در طی زمان تکامل پیدا خواهد کرد. نیویورک تایمز تولید وبلاگ «زندگی‌های در حال تغییر» را از هفته گذشته متوقف کرد و آن نوع مطالب خبری که به وبلاگ خوراک می‌رساندند با پروژه‌های دیگر ادغام شدند. هافمن حالا دارد روی طرح «در خانه» کار می‌کند که به بسیاری از خوانندگان کمک می‌کند خود را با محدودیت‌های جدیدی وفق دهند که زندگی‌های محصور در خانه برایشان ایجاد کرده است.
آنچه این تلاش‌های گسترده را شگفت‌آورتر هم می‌کند این است که تمام این کارها بدون اینکه تحریریه باز باشد انجام شده. نیویورک تایمز از همه کارکنان خود خواسته بود تا ۱۳ مارس (۲۳ اسفند ۹۸) کارهایشان را از خانه انجام دهند.
کوپر می‌گوید: «ما خیلی خوب عادت داریم که بدون آمادگی و در لحظه کارمان را راه بیندازیم. وقتی شما سقوط هواپیما را پوشش می‌دهید، شاید از یک میز تاشو برای خودتان دفتر کار کوچکی در همان جایی که حادثه اتفاق افتاده درست کنید و از آنجا کارتان را بکنید. ما عادت داریم که در جاهای عجیب‌وغریب این کارها را بکنیم.»
منبع: نیویورک تایمز