در سال ۲۰۱۵، جدول‌های زمانی، فیدها و صفحه‌های نمایش دچار یک اپیدمی شدند. همان زمان که فیسبوک بر ترافیک اینترنت حکومت می‌کرد، اتاق‌های خبر با دو گزینه روبه‌رو شدند: عقب افتادن و خطر تعطیل شدن، یا پیروی از فیسبوک و امید به پابرجا ماندن.
اما این سازمان‌های خبری مجبور شدند به سرزمین‌هایی وارد شوند که در آن تجربه زیادی نداشتند – ویدئو! با این حال، اتاق‌های خبر- که هرکدام چندین ویدئو در روز منتشر می‌کنند- شروع به تزریق ویدئوهای خبری تولید انبوه و یکسان به دنیای دیجیتال کردند که هرکدام کمتر از دو دقیقه طول می‌کشید. ویدئوهای کوتاه درحال پخش بود و اجتناب از آن‌ها تقریبا غیرممکن!
طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ در مرکز تحقیقات Pew انجام شد، فیسبوک محبوب‌ترین سایت رسانه اجتماعی در میان بزرگسالان آمریکایی بود. از بین بزرگسالانی که آنلاین می‌شدند، ۷۲ درصد کاربران فیسبوک بودند. درهمان سال ۷۱ درصد از نوجوانان آمریکایی- ۱۳ تا ۱۷ ساله- از فیسبوک استفاده می‌کردند. بنظر می‌رسید برای آن‌که بتوانند جلب توجه کنند فقط یک راه وجود دارد: انتشار ویدئو در فیسبوک.
با توجه به اینکه فیسبوک پراستفاده‌ترین پلتفرم رسانه اجتماعی است، مخاطبان آن برای بقای اتاق‌های خبر ضروری بنظر می‌رسیدند.
Vic Vaiana، تولیدکننده مستقل ویدئویی مستقر در نیویورک تایمز می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌ها مجبور شدند کاری را که انجام می‌دادند تغییر دهند. همه آن‌ها شروع به فکر کردن درباره فیسبوک کردند.»
عبارت «pivot to video» - چرخش به سمت ویدئو- اغلب برای توصیف این دوره زمانی اتاق‌های خبر استفاده می‌شود که ویدئو در رسانه های اجتماعی در اولویت قرار گرفت. سازمان‌های خبری بر این باور بودند که مخاطبان آنلاین به ویژه در فیسبوک به شدت جذب ویدئو می‌شوند. دلیلش هم مشخص بود!
درسال ۲۰۱۵ این غول رسانه‌های اجتماعی گزارش داد که به طور متوسط بیش از یک میلیارد بازدید از ویدئو در هر روز داشته است. ویانا روزنامه نگاری است که این دوران را از نزدیک تجربه کرده است. در سال ۲۰۱۶، او به NowThis پیوست، یک سازمان خبری متمرکز بر رسانه‌های اجتماعی که امروزه ۱۵ میلیون دنبال کننده در فیسبوک دارد. بعد از ورود به این برنامه، او به عنوان یکی از تولیدکنندگان ویدئو مشغول به کار شد. او می‌گوید هر تهیه‌کننده هرروز دو ویدئوی کوتاه را فیلمنامه‌نویسی و ویرایش ویدئویی میکند.
چه اتفاقی افتاد؟
از آنجایی که سازمان‌های خبری ویدئوهای رسانه‌ای اجتماعی را در اولویت قرار دادند، تولید انبوه ویدئوهای کوتاه به تلاشی ناامیدکننده برای یافتن پول در یک صنعت بی ثبات تبدیل شد. این یک طرح منطقی و مقرون به صرفه به نظر می‌رسید: تولید انبوه ویدئوهای ساده، جذب مخاطبان آنلاین و افزایش ترافیک صفحه و وبسایت.
اما این طرح عملی نشد.
آتلانتیک گزارش داد که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸، اتاق‌های خبر بیش از ۳۵۰ روزنامه‌نگار را اخراج کردند تا «pivot to video» محقق شود.
اول؛ Upworthy، یک سازمان خبری که به دلیل الگوریتم اولویت‌بندی ویدئو در فیسبوک به سرعت رشد کرد، در سال ۲۰۱۶، ۱۴ کارمند خود را برای تمرکز بیشتر بر ویدئو اخراج کرد. دراواخر همان سال، Mashable حدود ۳۰ کارمند خود را اخراج کرد و به سمت محتوای ویدئویی غیر خبری حرکت کرد.
در جولای سال بعد،Vice حدود ۶۰ کارمند را اخراج کرد تا تولید ویدئو را افزایش دهد.
هفت ماه بعد، Vox Media حدود ۵۰ کارمند را اخراج کرد.
از طرف دیگر وال استریت ژورنال در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که فیسبوک آمار ویدئو را به صورت مصنوعی افزایش داده‌است. میانگین زمانی را که کاربران صرف تماشای ویدئو می‌کنند بین ۶۰ تا ۸۰ درصد بیش از حد برآورد کرده‌است. به دلیل این افزایش آمار، تبلیغ‌کنندگان و سازمان‌های خبری کورکورانه پول روی ویدئو در فیسبوک ریختند درحالی که تعداد بازدیدهای زیادی وجود نداشت.
و اوضاع حتی بدتر شد. دو سال بعد وال استریت ژورنال گزارش داد که گروه کوچکی از تبلیغ‌کنندگان با طرح دعوی قضایی ادعا کرده‌اند که خطای فیسبوک حتی بزرگ‌تر است. میانگین معیارهای بیننده بین ۱۵۰ تا ۹۰۰ درصد افزایش یافته‌است. در اکتبر ۲۰۱۹، فیسبوک این شکایت را با مبلغ ۴۰ میلیون دلار به پایان رساند.
قدم بعدی
فیسبوک به اتاق‌های خبر دروغ می‌گفت و قدرت زیادی در صنعت روزنامه‌نگاری داشت. درحالی که سازمان‌های خبری برای دستیابی به مخاطبان به پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی متکی هستند، در سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۶ کل استراتژی‌های دیجیتال بر یک پلتفرم متمرکز شدند.
ویانا می‌گوید هدف امیدوارکننده‌تر برای ویدئو «تولید رسانه‌ای است که بتواند مدت بیشتری روی صفحات نمایش بماند.» اما در طول Pivot to video بیشتر اتاق‌های خبر به ویدئوهای چندپلتفرمی فکر نمی‌کردند. همچنین تمرکز بسیار کمی روی محتوای باکیفیت بود. در سال ۲۰۱۸، Nathali Malinarich در BBC News پیشبینی کرد که ویدئویورنالیسم از ویدئوهای کوتاه و تولید انبوه شده به سمت ویدئوهای عمیق تر تغییر خواهدکرد.
او می‌گوید: «اگر بسیاری از سازمان‌های خبری را در فیسبوک دنبال کنید احتمالا یک ویدئو را بیشتر از بیست بار دیده‌اید. تنها تفاوت رنگ، اندازه و فونت متن روی صفحه بود و این بی‌معنی است. زیرا نمی‌توانید در این راه رقابت کنید. بنابراین اگر درحال ساخت ویدئو هستید، چه چیزی اضافه می‌کنید؟ چطور آن را متفاوت می‌کنید؟»
اگر روزنامه‌نگاری شاهد افزایش ویدئوهای طولانی‌تر باشد، این دوران چگونه پیش خواهد رفت؟ برای بسیاری از سازمان‌های خبری، YouTube یک پلتفرم موثر برای ویدئوهای طولانی‌تر است. در یوتیوب تبلیغات از طریق Google AdSense انجام می‌شود و یک پلتفرم رسانه‌ی اجتماعی محبوب برای همه سنین است. براساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ توسط مرکز تحقیقاتی Pew، یوتیوب پرکاربردترین پلتفرم آنلاین درمیان آمریکایی‌ها است به طوری که ۷۳ درصد بزرگسالان از این سایت استفاده می‌کنند، ۵۱ درصد از آن‌ها هرروز! درحالی که این آمار یک سال قبل ۴۵ درصد بود.
یوتیوب همچنین یک برنامه بسیار محبوب در بین نوجوانان است. در یک مطالعه Pew سال ۲۰۱۸، ۸۵درصد از نوجوانان آمریکایی از یوتیوب استفاده می‌کنند و درمقابل ۵۱ درصد از فیسبوک. از آنجایی که بنظر می‌رسد یوتیوب رهبری نسل بعد را بر عهده داشته‌باشد، سازمان‌های خبری باید درمورد نحوه تولید و قراردادن ویدئوژورنالیسم هوشمندانه‌تر عمل کنند.
جرمی کوپلند، رئیس برنامه کارشناسی ارشد روزنامه‌نگاری و ارتباطات دانشگاه وسترن انتاریو در لندن می‌گوید: «بیشتر آن‌ها ویدئوهای زیادی تماشا می‌کنند. آن‌ها عاشق ویدئو هستند. زمانی که در اتوبوس هستند ویدئوهایی را بی صدا تماشا می‌کنند. آن‌ها پشت کلاس من هم بی صدا ویدئو تماشا می‌کنند. این کاری است که آن‌ها در تلفن‌های خود انجام می‌دهند.»
درحالی که کوپلند دارای سابقه روزنامه‌نگاری تلویزیونی سنتی است. او برای سازمان‌های خبری از جمله CBC، BBC Worldwide و Al Jazeera کار میکند اما تغییرات فناوری را پذیرفته است.
او می‌گوید: دانشجویان و متخصصان فقط باید تغییرات را بپذیرند. روش گفتن گزارش های ویدئویی به سرعت درحال تغییر است.»
تغییر روزنامه‌نگاری
روزنامه‌نگاری همیشه درحال پیشرفت است. رسانه‌ها، سبک‌ها، پلتفرم‌های جدید همیشه ایجاد می‌شوند. ویدئوژورنالیسم، یافتن موثرترین راه برای دستیابی به مخاطبان و جلب مشارکت آن‌هاست.
کریستوفر وادل، استاد دانشکده روزنامه‌نگاری و ارتباطات در دانشگاه کارتون در اتاوا می‌گوید: «بخشی از مسئله این است که ویدئوهای بد بسیار زیادی وجود دارند. فقط به این دلیل که افراد در فیلم حرکت می‌کنند به این معنی نیست که ارزش تماشا کردن دارد.»
ویدئو همچنین یکی از گران‌ترین رسانه‌های روزنامه‌نگاری است. مخصوصا برای ویدئوهای طولانی‌تر، روزنامه‌نگاران باید گزارش خود را برنامه‌ریزی کنند، فیلم ضبط کنند، ویرایش کنند و آپلود کنند.
رقابت برای سازمان‌های خبری دشوارتر خواهد بود. ویدئوژورنالیسم از بین نخواهد رفت. درعوض، روزنامه‌نگاران درحال کشف این هستند که ویدئوها چگونه به نظر می‌رسند و چگونه ایجاد می‌شوند.
کوپلند از Wetern Ontario می‌گوید:« من فکر می‌کنم ویدئوژورنالیسم از بسیاری جهات قوی‌ترین شکل داستان‌گویی است. راهی که ما از نظر عاطفی با مردم ارتباط برقرار می‌کنیم از طریق دید بصری است! از طریق دیدن افراد، تجربه شادی، درد و عصبانیت آن‌هاست.»