روزنامه‌ها، مجلات، بخش‌های خبری و مقاله‌های آنلاین را بدون تصویر تصور کنید. تصاویر نه تنها به ارتقای یک گزارش کمک می‌کنند، بلکه خودشان هم می‌توانند داستانی را بیان کنند. زمانی که عکس‌ها به‌صورت فکر شده در اخبار گنجانده شوند، گزارش را قابل درک‌تر می‌کنند. در دنیای رسانه، عکس‌ها می‌توانند یک داستان بسازند یا داستانی را زیرسوال ببرند. بنابراین عکاسی خبری یک هنر حیاتی در روزنامه‌نگاری است.
از زمان شروع جنگ داخلی آمریکا، از عکس‌ها برای کمک و همراهی مقالات خبری استفاده می‌شد. عکاسی خبری در دهه ۱۹۲۰ با ورود دوربین‌های کوچک‌تر مثل Leica سی و پنج میلی‌متری که در سال ۱۹۲۵ در آلمان اختراع شد، وارد عصر طلایی شد. این دوربین‌ها برای تمام عکاسان یک انقلاب تلقی می‌شدند زیرا تجهیزات بسیار کمتری برای راه‌اندازی و گرفتن عکس لازم داشتند. نه تنها اختراع دوربین Leica و Kodak در ایجاد دسترسی جهانی به عکاسی تاثیر گذاشت، بلکه یک پیشرفت دیگر هم همزمان با آن رخ داد : محبوبیت روزنامه‌نگاری مجلات!
مجلات در اروپا به عنوان ابزاری برای روایت داستان با تصاویر شناخته شدند و از آنجایی که آن‌ها خلاقانه‌تر و از نظر بصری جذاب‌تر از روزنامه ها بودند، مصرف‌کننده‌ها بسیار هیجان‌زده و مشتاق شدند.
عکاسی خبری چیست؟
عکاسی خبری فرایند استفاده از عکس‌ها برای بیان یک داستان است. درحالی که روزنامه‌نگاران معمولی اطلاعاتشان را با استفاده از قلم و کاغذ به اشتراک می‌گذارند، عکاسان خبری از دوربین به عنوان رسانه خودشان استفاده می‌کنند. یک عکاس خبری از تصاویر برای بیان کل داستان، از ابتدا تا انتها، استفاده می‌کند و اگر به درستی اجرا شود، ممکن است خواننده برای درک کامل پیام حتی به کلمات احتیاجی نداشته‌باشد.
از آنجایی که در دنیای امروز، مردم از طریق دستگاه‌های دیجیتال بسیار به یکدیگر مرتبط شده‌اند، خبرگزاری‌ها و آژانس‌های رسانه‌ای برای بهترین و آموزنده‌ترین تصاویر هزینه بالایی پرداخت می‌کنند. اخبار فوری می‌توانند به سرعت تغییر کنند و بی‌اعتمادی و بدبینی ایجاد کنند. عکاسان درست در کنار خبرنگاران سنتی در صحنه هستند و هدف آن‌ها ایجاد داستانی است که بدون کلمات ماجرا را بازگو کند.
به زبان ساده، نقش یک عکاس خبری این است که یک داستان را از طریق عکاسی بیان کند. هدف نه تنها گرفتن عکس، بلکه نگه داشتن تصاویر با بالاترین استانداردهای روزنامه‌نگاری برای انتقال حقیقت است. تمام تصاویر یک عکاس خبری، عکس مطلوبی نیست؛ همانطور که هر روزنامه‌نگار سنتی باید چندین گزارش بنویسد تا بالاخره به یک گزارش مطلوب برسد و در این کار مهارت پیدا کند. در مجموع، عکاسان خبری صرفاً سعی می‌کنند تا افراد عادی را به شیوه‌ای جذاب و قابل درک در معرض داستان‌های جدید و متفاوت قرار دهند.
عکاسی خبری شکلی از گزارش تصویری است. هیچ راه واحدی برای بیان داستان از طریق تصاویر وجود ندارد. تعداد انگشت شماری از عکس‌ها می‌توانند مکمل یک متن باشد اما یک تصویر دراماتیک می‌تواند تفسیری مستقل درباره یک فرد، رویداد یا فرهنگ ارائه کند. مهم نیست که داستان چطور روایت می‌شود، عکاسان با ثبت تصویر به دنبال روشنگری بینندگان هستند.
تفاوت عکاسی و عکاسی خبر
هرکسی می‌تواند عکس بگیرد اما هرکسی نمی‌تواند عکاس-خبرنگار باشد. دو رکن عملی در عکاسی خبری وجود دارد: استانداردهای اخلاقی بالا و دنبال کردن حقیقت به شکل بی‌طرفانه. درحالی که عکاسی در اشکال مختلف آن ممکن است وسیله‌ای برای بیان خود باشد اما هدف عکاسی خبری بیان گزارش است. عکاسی خبری به دنبال استفاده از تصاویر به منظور برقراری ارتباط با گزارش و آموزش مخاطب است.
در کارتان انعطاف‌پذیر باشید
از آنجایی که عکاسی خبری نوعی گزارش است، اخلاق‌محور است. عکاسی خبر به ارائه اطلاعات دقیق و واقعی نیاز دارد و عکاسان خبری باید به دنبال انتقال حقیقت بی‌طرفانه – بدون تغییر آن- باشند. به منظور ایجاد استانداردی برای این عمل، انجمن ملی عکاسان مطبوعاتی معیارهای اخلاقی را ارائه می‌کند که انتظار می‌رود عکاس خبرنگاران از آن پیروی کنند.
اگر شما یک عکاس خبرنگار جدی هستید، باید به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشید. به این علت که چندین زمینه عکاسی خبری وجود دارد که ممکن است به شما اختصاص داده شود.
اخبار عمومی- مربوط به هر رویدادی است که از قبل برنامه‌ریزی شده باشد. به عنوان مثال کنفرانس‌های مطبوعاتی یا مراسم معرفی محصول جدید یا سخنرانی‌ها و راهپیمایی‌ها
اخبار فوری- هر رویداد یا حادثه‌ای که از قبل برنامه‌ریزی نشده‌باشد. شما نمی‌دانید کجا و چه زمانی اتفاق می‌افتد و گاهی حتی نباید اتفاق می‌افتاده‌است! مثل آتش‌سوزی یک ساختمان بزرگ، سرقت از یک بانک، تصادف زنجیره‌ای اتومبیل‌ها و ...
عکاسی خبری مستند- این دسته از عکاسی درباره پروژه‌های طولانی‌مدت است. مثل دنبال کردن یک نامزد انتخاباتی در طول مناظرات و رقابت انتخاباتی یا مستندی از زندگی یک کودک یتیم.
عکاسی ورزشی- شاید بشود گفت پر جنب‌وجوش‌ترین جنبه عکاسی خبری، عکاسی ورزشی است. شما می‌توانید از هر ورزشی عکاسی کنید. بسکتبال، یک مسابقه مهم فوتبال، تورنومنت ویژه تکواندو و ...
عکاسی پرتره- این دسته به عکاسی پرتره معمولی اشاره ندارد. در عکاسی خبری، عکس‌های پرتره برای افراد مهم جامعه است. مانند رئیس جمهور در دفتر کارش یا عکس قهرمان مسابقات رالی در کنار ماشینش.
هنگام عکاسی به یاد داشته‌باشید...
حتی اگر سال‌هاست که عکاسی می‌کنید، اگر قوانین اولیه این کار را ندانید، نمی‌توانید یک عکاس خبری خوب باشید.
۱) عکس‌های خوب یک داستان را بهتر از متنی که همراه آن است بیان می‌کند. برای بیان یک داستان، عکس‌های شما باید عناصر زیر را داشته باشند:
- مردم
- احساسات، یعنی حالات چهره و غیرکلامی
- یک فعالیت
- چیز غیرعادی و خارق‌العاده
۲) عکس‌های شما باید روی صورت افراد متمرکز شود نه پشت سرشان. از افراد درحالی که مشغول کاری هستند عکس بگیرید. از گرفتن عکس از افراد زمانی که به هم دست می‌دهند یا دارند جایزه دریافت می‌کنند خودداری کنید. این کار مخاطب را خسته می‌کند.
۳) اطمینان حاصل کنید که همیشه روی سوژه اصلی تمرکز کنید. بدانید که مشکل اصلی چیست. به عنوان مثال، هنگام عکس گرفتن از افرادی که به علت طوفان سرگردان هستند، تمرکز شما باید روی مردم باشد، نه روی سیل و باران. اگر می‌خواهید روی باران تمرکز کنید، داستان شما باید درباره طوفان باشد، نه مردم سرگردان.
۴) همیشه به زاویه عکس‌هایی که می‌گیرید توجه داشته‌باشید. برای اطمینان از انتخاب زاویه مناسب، چند عکس از زوایای مختلف بگیرید. این کاری است که کارگردانان فیلم‌ها وقتی می‌خواهند صحنه‌های فیلمشان را در دیدگاه‌های مختلف ثبت کنند انجام می‌دهند.
عکاسی خبری روشی موثر برای گفتن داستان‌های مختلف و انتشار اطلاعات بین گروه‌های متنوعی از مردم است. در مقایسه با متن‌ها یا مقاله‌های ساده، عکس‌ها بسیار جذاب‌تر هستند. مردم به آن‌ها جذب می‌شوند چون رنگارنگ و جالب هستند. عکاسان خبری فقط بر روی کلمات تمرکز نمی‌کنند بلکه با عکس احساسات را منتقل می‌کنند.