از اواسط دهه 1800 میلادی، زمانی که روزنامه‌ها برای اولین بار شروع به چاپ عکس کردند، شهروندان عکاس-خبرنگار هم وجود داشته‌اند. در واقع، در آن روزهای ابتدایی، این تصاویر توسط عکاسان مستقل و ماهر گرفته می‌شد. در حالی که روزنامه‌ها به طور مستقیم آنها را استخدام نمی‌کردند، اما همچنان تصاویری برای استفاده در اختیار نشریات خبری قرار می‌دادند. این اساساً معنای روزنامه‌نگاری شهروندی است؛ شهروندانی عادی که در جمع‌آوری اخبار نقش دارند اما مستقیماً برای یک نشریه یا رسانه‌ی خاص کار نمی‌کنند.
در این مقاله به تاریخچه عکاسی شهروندی و مراحل مورد نیاز برای تبدیل شدن به یک شهروندِ عکاس خبری می‌پردازیم. بنابراین، اگر می‌خواهید یک شهروند روزنامه‌نگار شوید یا فقط کنجکاو هستید که برای تبدیل شدن به آن چه چیزی لازم است، این نوشتار برای شما است.
شهروند مدرن؛ همچنین یک عکاس خبرنگار
در اوایل قرن بیستم، روزنامه‌ها دریافتند که تصاویر چاپ شده روی کاغذ، خیلی خوب به فروش می‌رسند. از همان زمان آنها شروع به استخدام عکاسانی به عنوان عکاس-خبرنگار کردند. با تکامل دوربین‌ها و فرآیندهای ثبت تصاویر، عکاسان بیشتری در صنعت رسانه به کار گرفته شدند. برای به دست آوردن تصویر مناسبی که داستان شما را روایت می‌کند، باید هنر و مهارت خاصی داشته باشید.
با طلوع تلویزیون، اصطلاح «عکاس» در بیشتر سازمان‌های خبری ماندگار شد. در روزهای تصاویر سیاه و سفید، دوربین‌های متحرک (اما بزرگ و سنگین) رایج‌ترین ابزار مورد استفاده برای این عکاسان بودند اما کمبود عکاس و عکس مناسب، معضلی جدی بود. در آن روزها چندان غیرعادی نبود که مجریان تلویزیونی، داستان‌های خبری را بدون هیچ تصویری روایت کنند.
با پیشرفت فناوری، دوربین‌های کوچک‌تر و قابل حمل به وجود آمدند و گرفتن تصاویر را آسان‌تر کردند. با پایان یافتن قرن بیستم، اخبار بدون تصاویر بصری به امری نادر بدل شد و با ظهور ایستگاه‌های خبری 24 ساعته، تقاضا برای فیلم‌های خبری شدت گرفت.
امروزه تقریباً هر گوشی هوشمند دارای دوربین مناسبی است. این بدان معناست که هر کسی از هر کجا می‌تواند فیلم‌های خبرساز بگیرد. اکنون دیدن فیلم‌های گرفته شده با گوشی هوشمند همراه با داستان اصلی امری عادی است. با این حال، بین شاهد عینی بودن با دوربین و شهروند عکاس خبرنگار بودن تفاوت فاحشی وجود دارد.
ابزارهای کار یک شهروند عکاس خبرنگار
اولین قدم برای تبدیل شدن به یک عکاس خبرنگار واقعی، یادگیری هنر داستان‌گویی تصویری است. این شامل یادگیری مبانی ضروری سینماتوگرافی است، مانند تنظیم کادر، زاویه و ترکیب نما.
همه فتوژورنالیست‌ها یاد می‌گیرند که چگونه خود را در موقعیتی قرار دهند که به درستی از صحنه عکسبرداری کنند. در حالی که راه‌های بسیار خوبی برای یادگیری این هنر وجود دارد، مشاهده بهترین ابزار شماست. تماشای اخبار با دید انتقادی و یادگیری آنچه برای روایت کار می‌کند و کار نمی‌کند، کلیدی است. همچنین مهم است که رسانه‌های خبری غیر از رسانه‌های محلی و منطقه خود را بررسی کنید. رسانه‌های کشورهای مختلف برنامه‌های خبری دارند که هرکدام با رویکرد فرهنگی متفاوتی همراه است.
در مرحله بعد، باید به ابزارهایی که آنها دارند نگاه کنید و ببینید آیا نیاز به سرمایه گذاری برای خرید تجهیزات بیشتری دارید یا خیر. یک دوربین دیجیتال خوب برای شما ضروری است. این مورد باید دوربینی باشد که می‌دانید چگونه با آن کار کنید. خواندن دفترچه راهنما و یادگیری تمام عملکردها شروع خوبی است. با این حال، عکاسی خبری فقط مربوط به دوربین نیست. شما باید بدانید که چگونه لنزهای مختلف می‌توانند ظاهر و احساس کلی یک تصویر را تغییر دهند. علاوه بر این، از آنجایی که اخبار می‌توانند در یک لحظه اتفاق بیفتند، باید بتوانید به سرعت تجهیزات آنها را تنظیم کنید و توانایی جابجایی تنظیمات را داشته باشید. قبل از اینکه وارد میدان شوید، تنظیم تجهیزات خود را تمرین کنید.
در متن‌های قبلی ژورنالیسم تصویری در مورد تکنیک‌های کار با دوربین، فیلمبرداری با موبایل و ابزاری که نیاز دارید اشاره کرده‌ایم. برای مطالعه آنها می‌توانید به آخر این متن هم مراجعه کنید.
جزئیات کوچک، داستان‌های بزرگ
یک جمله را بسیاری از عکاسان حرفه‌ای و با تجربه تکرار می‌کنند؛ بهترین دوربینی که می‌توانید داشته باشید، دوربینی است که همراه شما باشد. برای بسیاری از ما، این به معنای گوشی‌های هوشمندمان است. اکثر گوشی‌های هوشمند جدید دارای دوربین‌هایی با ویژگی‌های باورنکردنی هستند. بسیاری از حرفه ای‌ها از تلفن‌های هوشمند برای گرفتن عکس‌های سریع یا زاویه دوم استفاده می‌کنند و همین موبایل ژورنالیسم را متولد کرده است.
در برخی موارد، می‌توانید تصاویر بهتر و کنترل بیشتری با برنامه‌های جانبی دریافت کنید. با این حال، هنوز هم برای گرفتن یک عکس خوب در دستگاه‌های تلفن همراه مهارت لازم است. مهم است که کنترل‌های دوربین گوشی هوشمند خود را یاد بگیرید و بدانید چگونه از آنها استفاده کنید. در متن زیر در مورد تنظیمات تلفن همراه صحبت کرده‌ایم.
روش فیلمبرداری و تدوین محتوای تصویری در تلفن همراه
همچنین، به یاد داشته باشید که ویدیو تنها بخشی از چیزی است ثبت می‌کنید. فیلمبرداری خوب باید شامل صدای خوب هم باشد. ابتدایی‌ترین میکروفون مورد استفاده در جمع آوری اخبار، میکروفون‌های گان است. این میکروفون‌ها روی صدایی که می‌گیرید تمرکز می‌کنند. برای جمع‌آوری اخبار، یک میکروفون گان می‌تواند در بالای دوربین یا تلفن شما نصب شود تا در همان جهتی باشد که لنز را نشانه گرفته‌اید. اگر می‌توانید یک میکروفون گان با یک کابل بلند یا یک فرستنده و گیرنده بی‌سیم تهیه کنید، می‌توانید از آن برای مصاحبه نیز استفاده کنید.
انتشار تصویر
هنگامی که با وسایل خود احساس راحتی کردید - و نحوه استفاده از آن را دانستید، وقت آن است که وارد میدان شوید. البته، شما هرگز نمی‌خواهید عمداً در مسیر آسیب دیدن قرار بگیرید و خود شما تبدیل به داستان خبری شوید. پس بهتر است از اتفاقات و داستان‌های کوچک شروع کنید. به یک رویداد عمومی محلی مانند یک گردهمایی سیاسی بروید. سیاستمداران به ندرت از دوربین دوری می‌کنند! دوربین خود را بچرخانید و سعی کنید قابی را پیدا کنید که داستان رویداد را بیان می‌کند. اگر فضا را مناسب دیدید و مردم موافق بودند، یک یا دو مصاحبه بگیرید. هیچ راهی برای گفتن داستان، بهتر از نگاه دیگران وجود ندارد.
حالا، بعد از فیلمبرداری وقت آن است که چند تماس تلفنی برقرار کنید یا چند ایمیل ارسال کنید. از ایستگاه‌های تلویزیونی محلی خود شروع کنید و از مدیر خبر بخواهید فیلم شما را استفاده کند. این فرد معمولاً شخصی است که تصمیم می‌گیرد در هر برنامه خبری چه اتفاقی بیفتد. توضیح دهید که چه ویدیویی گرفته‌اید و بپرسید که آیا می‌خواهند آن را در یک برنامه خبری قرار دهند. ممکن است ایده بدی نباشد که از قبل وب سایت شبکه را جستجو کنید تا ببینید آیا آنها قبلاً روشی برای ارسال فیلم ویدیویی برای بررسی دارند یا خیر.
اگر اتفاقی فیلمبرداری کنید که به یک داستان بزرگ تبدیل شود، ایستگاه ممکن است به شما پاداش و حق الزحمه هم بدهد. با این حال، آن شرایط نادر است. می‌توانید انتظار داشته باشید که ایستگاه یک فرم انتشار برای شما ارسال کند تا مطمئن شود که فیلم را به هیچ وجه ویرایش یا دستکاری نکرده‌اید. برخی از سازمان‌ها ممکن است از شما بخواهند که فرمی را امضا کنید که به آنها حقوق انحصاری پخش می‌دهد. این بدان معناست که فقط آنها می‌توانند از ویدیوی شما استفاده کنند. این کاملاً به شما بستگی دارد که آیا می‌خواهید ویدیو منحصر به یک ایستگاه یا شبکه باشد. اگر ماجرا و داستان شما بسیار مهم باشد، آنها از بخش انحصاری چشم‌پوشی می‌کنند. همیشه قبل از امضا قار داد را بخوانید.
احتیاط را فراموش نکنید
قبل از اینکه تصمیم بگیرید به میدان بروید و داستان‌ها را ضبط کنید، چند نکته وجود دارد که باید توجه داشته باشید. به یاد داشته باشید که شما به عنوان یک شهروند خبرنگار عکاس عمل می‌کنید، نه یک عضو حقوقی مطبوعات. این بدان معناست که شما مانند سایر نمایندگان رسانه‌ها در مکان‌های خاصی اجازه حضور ندارید. برای مثال، نمی‌توانید از خطوط پلیس عبور کنید یا با افراد مشهور به پشت صحنه بروید. حتماً برای پیشرفت کار خود اصول اخلاقی عکاسی حرفه‌ای را مطالعه کنید.
همچنین، مهم است که توجه داشته باشید که اگر فیلم شما بسیار مهم باشد، ممکن است شما را به دادگاه هم بکشاند. اگر آنچه ضبط کردید شواهد کلیدی از یک رویداد مهم را نشان دهد، این شما را به یک شاهد عینی تبدیل می‌کند. یک شهروند عکاس خبرنگار عموماً توسط قوانین آزادی مطبوعات محافظت نمی‌شود. طبق قانون، شما فقط یک نظاره‌گر با دوربین هستید.
با در نظر گرفتن این هشدارها و مدت زمان تمرین خوب با تجهیزات خود، در راه تبدیل شدن به یک شهروند خبرنگار موفق خواهید شد. به یاد داشته باشید، داستان را پیدا کنید و آن را همانطور که اتفاق می‌افتد ضبط کنید. چه کسی می‌داند؟ ممکن است تصاویر خود را در قاب اخبار پیدا کنید.