وکیل عابدزاده در شکایت نامه خود گفت: روزنامه صبح ورزش از قول شخصی به نام آقای «م.س» مطلبی در مورد موکل من چاپ کرده که حاوی انواع اتهامات و فحاشی و هتک حیثیت موکل من است.
مطلب مورد شکایت: فوتبال ما باید قید عابدزاده را بزند!
«این قبول که احمدرضاعابدزاده یکی از دروازه بان های خوب و به یادماندنی فوتبال ماست و این پذیرفتنی که او در موفقیت های ده سال اخیر فوتبال کشور نقش مهم و ارزنده ای داشته است ولی آیا توجه به این همه افتخارات می تواند دلیل قانع کننده ای باشد که او با پای لنگان نیز بار دیگر در درون دروازه ها قرار گیرد؟ احمدرضاعابدزاده صرف نظر از همه مشکلات اخلاقی که دارد چندسالی است از ناحیه زانوی پا با مشکلات عدیده ای روبروست و به همین قادر نیست همچون روزهای خوب گذشته از دروازه محافظت کند. به گفته پزشکان معالج عابدزاده، حتی راه رفتن هم برای او مضر است!
....فوتبال ما تا چه زمانی باید یک عابدزاده ناقص العقل و لنگان را تحمل کند؟... به راستی چرا فوتبال ما نباید دهها عابدزاده داشته باشد؟ فوتبالی که می تواند صدها عزیزی، دایی، مهدوی کیا و ... در کوتاه ترین زمان به صحنه معرفی کند به راستی چرا نباید ده ها عابدزاده داشته باشد؟
... چرا باید علی پروین در ابتدای کار بگوید جنازه عابدزاده هم برای ما ارزش دارد؟ سنگربانی که به دلیل آسیب دیدگی مزمن نمی تواند تیمش را در تالش همراهی کند چرا پروین باید به او دل ببندد؟ بیاییم یک بار و برای همیشه قید عابدزاده را بزنیم... بیاییم از او صرف نظر کنیم و میدان را برای امثال بابایی، برومند، نکیسا، فنایی، رضایی و .. بازکنیم تا آن ها هم شایستگی خود را منصه ظهور برسانند...»
عذرخواهی متهم
مدیرمسوول نشریه صبح ورزش در دادگاه با معذرتخواهی از عابدزاده گفت: کلمات مندرج در این مقاله از دید اینجانب جلیل رضایی مخفی ماند. موضوع دروازه بانی آقای عابدزاده برای روزنامه مطرح بوده است و لاغیر. ما کاری به شخص حقیقی ایشان نداشته و نداریم... اینجانب به هر نحوی که آقای عابدزاده راضی شوند جبران مافات را در روزنامه به عمل خواهم آورد. به هر حال در کار روزنامه نگاری اشتباه پیش می آید البته جای گله آقای عابدزاده کاملا محفوظ است ولی اشتباهاتی از این دست، ناشی از فشار کار و کمبود امکانات روزنامه نگاری است.
در پایان دادگاه هیات منصفه وارد شور شد و مدیرمسوول صبح ورزش را مجرم شناخت.
عذرا فراهانی. اسناد و پرونده های مطبوعاتی ایران در دهه ۷۰. جلد دوم
نظر شما