روایت‌گری‌تصویری به سبک خبرنگار کوله پشتی

هر روایت تصویری به چیزی نیاز دارد تا بتواند داستان را حول آن شکل دهد؛ شما به یک ایده‌ی داستان برای ایجاد این محور نیاز دارید. بخش عمده‌ای از فعالیت یک ژورنالیسم روایت‌گری است و با اطمینان می‌توان گفت که هیچ روایتی بدون ایده‌ی مرکزی شکل نخواهد گرفت. برای اینکه داستان ویدیویی شما کار کند، به فیلم‌های قدرتمندی نیاز دارید که روایت شما را پشتیبانی کنند؛ بنابراین به محض اینکه ایده‌ای به ذهنتان رسید، در مورد مخاطبان هدف، بسترهای نشری که محصول نهایی برای آن‌ها استفاده می‌شود و آنچه می‌توانید از آن فیلم‌برداری کنید، فکر کنید.

چه قالبی برای داستان شما مناسب تر است؟ یک داستان کوتاه با فیلم‌برداری عمودی (مانند لایو اینستاگرام)، یک بسته خبری، یک مستند؟ عکس‌ها و مصاحبه‌های ضروری که نیاز دارید چیست؟ پاسخ به این سؤالات دومین گام جدی شما برا تولید محتوای تصویری است.

حواستان باشد که به صدا هم فکر کنید؛ مخاطب با تماشای داستان شما چه خواهد شنید؟ آیا صدای طبیعی مکان را ضبط خواهید کرد؟ آیا از موسیقی استفاده خواهید کرد؟ بسیاری از محتواهای برتر موبایل ژورنالیسم از موسیقی و صدای طبیعی برای افزایش تأثیر داستان استفاده می کنند. شما هم باید در نظر داشته باشید که چگونه می‌خواهید به اثرگذاری داستان خود کمک کنید.

شهروند خبرنگاران را به خط کنید

اگر خودتان نمی‌توانید به صورت فیزیکی سفر کنید و به تهیه‌ی فیلم‌ بپردازید به این فکر کنید که چگونه مصاحبه‌شوندگان یا مخاطبان را درگیر می‌کنید تا از تلفن‌هایشان برای ضبط ویدیو و صدای مورد نیاز شما استفاده کنند. این ایده یکی از آموزه‌های دوره‌ی همه‌گیری کووید 19 است؛ زمانی که بسیاری از روزنامه نگاران مجبور بودند به جای رفتن به دفتر برای قرض گرفتن تجهیزات از تلفن‌های هوشمند خود استفاده کنند، یاد گرفتند که مستقیماً از مصاحبه شوندگان ویدیو تهیه کنند و به آن‌ها توضیح دهند که از چه چیزی فیلم بگیرند.

چرا استوری بورد برای فیلمبرداری مهم است؟

استوری برد طرح‌واره‌ای است که در آن مجموعه‌ای از نماها و داستانی که قرار است روایت کنند را به صورت خلاصه ذکر می‌کنید. یک استوری بورد ساده یا «فهرست شات» به شما کمک می‌کند عکس و فیلم‌برداری خود را برنامه‌ریزی کنید. برای تولید یک استوری برد، آنچه را که برای فیلم‌برداری نیاز دارید بنویسید یا تصاویری که به شما کمک می‌کنند تا زاویه‌ی مورد نظر را پیدا کنبد بکشید. این به شما یادآوری می‌کند که قبل از ترک محل، عکس‌های خاصی از جمله نماهای نزدیک و سایر زوایای خاص مورد نیاز بگیرید.

جستجوی مکان برای فیلم‌برداری

برای تهیه‌ی یک خبر فوری، ممکن است قبل از رسیدن به آنجا چیز زیادی در مورد مکان ندانید؛ اما اگر برای برنامه‌ریزی از قبل وقت دارید، قبل از رفتن، تا آنجا که می‌توانید از جزئیات و مشخصات مکان آن مطلع شوید.

بهترین نقاط برای قرار دادن دوربین کجا هستند، شرایط نور چگونه خواهد بود، آیا نزدیک جاده پر سر و صدا یا خط راه آهن است؟

اگر قرار است مصاحبه انجام دهید، چه چیزی یک پس‌زمینه خوب ایجاد می‌کند؟ آیا نور طبیعی در دسترس است یا باید نور خارجی به همراه داشته باشید؟ هرچه سؤالات شما دقیق‌تر باشد هم خروجی بهتری خواهدی داشت و هم می‌توانید انتظار سرعت عمل بیشتری از خود داشته باشید.

انواع و زوایای شات

برای تهیه‌ی یک تصویر یا برداشت خوب، از هر وسیله‌ای هم برای ثبت آن صحنه استفاده کرده باشید، بایستی به انواع و زوایای شات مورد استفاده در روزنامه‌نگاری ویدئویی حرفه‌ای تسلط داشته باشید.

افرادی که تازه وارد داستان‌سرایی ویدیویی می‌شوند، اغلب شات‌های عریض یا به اصلاح Wide زیادی می‌گیرند. اما انواع نماها، از جمله تعداد زیادی کلوزآپ، به زنده شدن داستان شما کمک می‌کند. در اینجا فهرستی از انواع عکس ها و زوایای استفاده شده توسط داستان نویسان بصری، از سازندگان فیلم گرفته تا روزنامه‌نگاران تلویزیونی و فیلم‌برداران صفحات اجتماعی، وجود دارد.

Extreme Wide یا فوق عریض: این نما که به عنوان «establishing shot» (نمای آغازین یا معرف) هم شناخته می شود، به بیننده نشان می‌دهد که داستان کجا در حال وقوع است.

Wide یا عریض: یکی دیگر از «establishing shot»ها یا نماهای آغازین محبوب، بویژه هنگام فیلمبرداری از یک فرد، نمای عریض است. این نام به نماهایی اشاره دارد که تمام بدن سوژه را از سر تا پا نشان می‌دهد.

Cowboy یا گاوچران: این نما تصویری از یک سوژه انسانی از سر تا بالای زانو را شامل می‌شود. همانطور که پیداست اسم این نما از فیلم‌های وسترن گرفته شده است چراکه در این فیلم‌ها بشدت پرکاربرد است.

Medium یا میانه: این نما سوژه‌ی انسانی را از سر تا جایی که پاها به بدن یا خط کمر می‌رسد نشان می‌دهد. این نما، یکی از موارد متداول برای انواع مصاحبه‌ها است.

Medium Close-up یا نمای متوسط نزدیک: در این نما سوژه‌ی انسانی از سر تا بالای سینه نشان داده می‌شود؛ نمایی که یکی از پرطرفدارترین موارد برای مصاحبه‌ها به حساب می‌آید.

Close-up یا نمای نزدیک: این نما سوژه انسان را از پیشانی تا چانه نشان شامل می‌شود. در این نوع نباید دهان پنهان شده باشد. یکی از کاربردهای این نما تمرکز بر روی اشیاء مورد علاقه و توجه در روایت است.

Extreme Close-up یا نمای خیلی نزدیک: برای تمرکز روی قسمت خاصی از صورت، مانند چشم ها، و تمرکز بر روی اشیاء مورد توجه در روایت این نما استفاده می‌شود.

Over the Shoulder: نمایی که از پشت سوژه انسانی برای نشان دادن فعالیتی که انجام می‌دهد گرفته می‌شود. این برداشت ممکن است مصاحبه کننده را نیز نشان دهد و می‌تواند برای پنهان کردن کات‌ها (برش‌ها) در مصاحبه استفاده شود.

نماهای یک مصاحبه

همانطور که در بالا هم اشاره شد در یک مصاحبه، معمولاً از نماهای متوسط (Medium) یا متوسط از نمای نزدیک (Medium Close-up) استفاده می‌شود. برای ثبت یک برداشت خوب اطمینان حاصل کنید که لنز دوربین با چشمان مصاحبه شونده در یک سطح قرار داشته باشد. اگر از دو نفر فیلم می‌گیرید، می توانید به جای موارد بالا از این نماها استفاده کنید.

Two-shot یا نمای دوتایی: نمایی که در آن دو مصاحبه شونده با اهمیت یکسان، یا مصاحبه کننده و مصاحبه شونده، هر دو در قاب نشان داده می‌شوند.

Reverse over the shoulder یا روی شانه معکوس: نمایی است که تصویر مصاحبه شونده از قابی روی شانه‌ی مصاحبه کننده دیده می‌شود. این نما می‌تواند برای تنوع، و همچنین برای پنهان کردن برش‌های تدوین در سؤالات مصاحبه‌کننده استفاده شود.

در متن‌های بعد بیشتر در مورد مهارت‌های روزنامه‌نگاری موبایلی یا همان کوله‌پشتی صحبت خواهیم کرد.