ما می‌خواهیم شما را به استفاده از رویکردهای رسانه‌های اجتماعی در خبرنگاری ترغیب کنیم اما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که شما از خطرات کاملاً آگاه هستید؛ خصوصاً مواردی که شهرتی را که به‌سختی در استقلال و آزادی و دوری از تعصب به دست آورده‌ایم خدشه‌دار می‌کند یا مواردی که برند ما را تهدید می‌کنند. توصیه‌های زیر راهنمایی کلی با پیشنهادات دقیق‌تر برای مدیریت حضور شما در محبوب‌ترین شبکه‌های اجتماعی ارائه می‌دهد.
این دنیا به‌سرعت در حال تغییر است و شما باید در بسیاری از زمینه‌ها سریع تصمیم بگیرید. در تنظیم این توصیه‌ها، ما به اصول زیر توجه داشته‌ایم و شما را ترغیب می‌کنیم هر وقت از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنید، به آن‌ها فکر کنید.
رسانه‌های اجتماعی: اصول اساسی
شبکه‌های اجتماعی رونق زیادی در عمل خبرنگاری، در رویدادهای بزرگ و کوچک، داشته است و رویترز در این مورد خوب روزنامه‌نگاری کرده است. این شبکه‌ها نه‌تنها در نقش منبعی برای اطلاعات اولیه و فراوان خدمت کرده‌اند، بلکه روش‌های جدیدی از گزارشگری هم به ما ارائه داده‌اند ـ یافتن ماجراها و شوهای جالب در توییتر، استفاده از لینکداین برای یافتن منابع، جستجو در گروه‌های فیس‌بوک برای بررسی زاویه‌ها و بینش‌ها و نگرش‌ها و... .
قبل از توییت یا مطلب گذاشتن، در نظر داشته باشید که آنچه انجام می‌دهید در سابقۀ حرفه‌ای شما و شهرت جمعی ما منعکس می‌شود. وقتی شک دارید با همکاران، سردبیر یا سرپرست خود صحبت کنید
شبکه‌های اجتماعی همچنین سؤالات مهمی را برای ما ایجاد می‌کنند، به‌خصوص هنگامی که ما از آن‌ها بیشتر برای توزیع محتواها استفاده می‌کنیم تا برای دریافت اطلاعات. بنابراین مسائلی وجود دارد در مورد آنچه می‌توانیم و آنچه نمی‌توانیم در این شبکه‌ها بگوییم.
آرزو داریم که مردم با خیال راحت از شبکه‌های اجتماعی بهره‌مند شوند، نه اینکه کسی مانع آن‌ها شود. خبرنگاران نیز جزو مردم هستند و از تمامی حقوق شهروندی برخوردارند. اگر می‌خواهیم در مورد یک بازی مدرسه، یک فیلم یا یک دستورالعمل مورد علاقه توییت کنیم یا مطلب بگذاریم، آزاد هستیم این کار را انجام دهیم. با این حال، هنگام پرداختن به موضوعاتی که از اهمیت عمومی برخوردارند یا موضوعات واقعی یا موضوعاتی که بالقوه قابلیت پوشش خبری دارند، خبرنگاران رویترز باید به تأثیر انتشار عمومی عقایدشان در مقام خبرنگار رویترز آگاه باشند.
برای مثال، در پروفایل‌های توییتر و فیس‌بوک باید خودمان را خبرنگار رویترز معرفی کنیم و در عین حال اعلام کنیم که ما از جانب خودمان صحبت می‌کنیم ، نه از جانب رویترز.
هنگام نوشتن در مقام خبرنگار رویترز، چه به‌صورت آنلاین و چه به‌صورت‌های دیگر، ما ۲۴ ساعت شبانه روز باید به اخلاق سازمانی که در قانون آئین نامه و اصول اعتماد (the Code of Conduct and the Trust Principles) در رویترز تجسم یافته است پایبند باشیم که ما را ملزم به مسئولیت‌پذیری، رفتار منصفانه و بی‌طرفی می‌کند.
از یک سو، این استانداردها می‌تواند با «لایک» یک مطلب یا قبول یک نشان آنلاین یا پیوستن به یک جنبش، به‌ویژه هنگامی که موضوع مربوط به ما باشد، به خطر بیافتد. از سوی دیگر ممکن است لایک، قبول یک نشان و پیوستن به جنبش برای دستیابی به خبر ضروری باشد. ناگفته نماند که هیچ‌کس نباید کسی را مجبور کند یا تحت فشار قرار دهد که دوستان خود را لایک کند، آن‌ها را در توییتر دنبال کند یا در سایر رسانه‌های اجتماعی رفتار مشابه انجام دهد.
یکی از ویژگی‌های متمایز رویترز، سرمایه‌گذاری روی اعتماد به قضاوت خبرنگاران است ـ و ما همچنان از خبرنگاران خود می‌خواهیم تا از عقل سلیم خود برای مقابله با این چالش‌های جدید استفاده کنند.
تنش روشن است: شبکه‌های اجتماعی ارتباطات سریع و ثابت و کوتاه را تشویق می‌کنند؛ خبرنگاری خواستار برقراری ارتباطی است که مبتنی بر یافتن واقعیت و ملاحظۀ اندیشمندانه باشد
ما انتظار داریم که خبرنگاران ما از طریق گزارشگری به نتیجه برسند. اما آن‌ها همچنین باید نظم و انضباط فکری داشته باشند تا نتایجی را که از کار خود حاصل می‌کنند مصروف گزارشگری بیشتر کنند، که این امر مستلزم داشتن ذهنی آگاه و تشکیک روشنفکرانه است.
کار خبرنگاری در قالب‌های کوتاه شبکه‌های اجتماعی و تحت فشار مطالب نوشتاری ـ فکری در زمان کوتاه مشکل است. اما حفظ این وضعیت برای اعتبار و شهرت ما به‌عنوان خبرنگار بسیار مهم است. وقتی در مورد یک مطلب، توییت یا اقدام دیگری در شبکه‌های اجتماعی شک دارید، باید از فرد دیگری بخواهید که آن را به‌دقت بررسی کند، حتی به قیمت تأخیر در کار خود.
در مورد موضوعاتی که به رویترز مربوط می‌شود، باید وظایف موجود درباره محرمانه بودن و مرزهای آشکار اختیارعمل را رعایت کنیم ـ مثلاً خودداری از افشای اطلاعات داخلی، امور محرمانه پرسنل، اطلاعات حساس از جلسات داخلی و دیگر مواردی که باید در نظر گرفته شود.
اما هیچ‌چیز در این موضوع یا در این سیاست نباید مانعی به شمار آید برای تبادل نظر درباره مواردی که با رفاه مشترک ما مربوط است. همچنین، هیچ منعی برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای گفت‌وگو درباره موضوعاتی مانند دستمزدها، ساعت‌ها و شرایط کار که از حمایت قانون ملی روابط کار برخوردار است وجود ندارد.
تنش روشن است: شبکه‌های اجتماعی ارتباطات سریع و ثابت و کوتاه را تشویق می‌کنند؛ خبرنگاری خواستار برقراری ارتباطی است که مبتنی بر یافتن واقعیت و ملاحظۀ اندیشمندانه باشد.
خبرنگاری دگمه‌هایی «منتشر نکن» زیادی دارد ازجمله ویراستاران. هیچ‌کدام از شبکه‌های اجتماعی چنین چیزی ندارند. هر آنچه که ما آنلاین می‌گوییم می‌تواند علیه ما در یک دادگاه قانونی، در ذهن افراد و منابع و افرادی که به‌دلایل شخصی خود ممکن است بخواهند به ما آسیبی برسانند مورد استفاده قرار گیرد.
درحالی‌که، بدیهی است، ما نمی‌توانیم آنچه را که دیگران ممکن است در حساب‌های ما ارسال کنند کنترل کنیم، باید هنگام ارسال به فیس‌بوک، توییتر و دیگر بسترهای آنلاین دائما حواس‌مان جمع باشد و این وضعیت عدم قطعیت برای همیشه ادامه دارد.
به هر قیمتی، باید از نزاع‌های داغ، سخنرانی‌های آتشین و صحبت‌های ضعیف و فاقد انسجام خودداری کنیم. همچنین باید به خاطر داشته باشیم که با دوستی یا دنبال‌کردن کسی، ممکن است هویت یک منبع را از دست بدهیم. همه چیز به اعتماد ما بستگی دارد.
به عبارت دیگر ، مراقب باشید. به هر طریقی، روش‌هایی را کشف کنید که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند به شما در انجام کار خود کمک کنند. اما قبل از توییت یا مطلب گذاشتن، در نظر داشته باشید که آنچه انجام می‌دهید در سابقۀ حرفه‌ای شما و شهرت جمعی ما منعکس می‌شود. وقتی شک دارید با همکاران، سردبیر یا سرپرست خود صحبت کنید.
منبع:
Reuters Handbook of Journalism
نظر شما