گوگل در سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۷ از طریق انجمن مطبوعات (PA) بریتانیا مبلغ ۶۲۲۰۰۰ پوند در طرح خبرنگاران، داده‌ها و ربات‌ها (RADAR) در این کشور سرمایه‌گذاری کرده است که از قبل شروع به تولید داستان‌های خبری کامپیوتری کرده بود. این پروژه شامل نرم‌افزار تولید زبان طبیعی هوش مصنوعی پیشرفته‌تر می‌شود که اطلاعات را پردازش کرده و با اسکن داده‌ها، انتخاب یک الگوی مقاله از طیف وسیعی از گزینه‌های از پیش برنامه‌ریزی‌شده و سپس افزودن جزئیات خاص مانند نام مکان‌ها و... آن‌ها را به نسخه خبری تبدیل می‌کند.
این مثال، متن اصلی و ترجمه‌ای از مقاله محلی ولورهمپتون Express and Star، بخشی از آزمایش رادار PA بود که در آن سال‌ها تولید شد:
The latest figures reveal that 56.5 per cent of the 3,476 babies born across the area in 2016 have parents who were not married or in a civil partnership when the birth was registered. That’s a slight increase on the previous year. / آخرین آمار نشان می دهد
Marriage or a same-sex civil partnership is the family setting for 43.5 per cent of children. / که ۵۶.۵ درصد از ۳۴۷۶ نوزادی که در سال ۲۰۱۶ در سراسر این منطقه به دنیا آمده‌اند، دارای والدینی هستند که در زمان ثبت تولد ازدواج نکرده یا در شراکت مدنی [ازدواج سفید] بوده‌اند. این یک افزایش جزئی نسبت به سال قبل است.
The figures mean that parents in Wolverhampton are less likely to be get married before having children than the average UK couple. Nationwide, 52.3 per cent of babies have parents in a legally recognised relationship. / ازدواج یا مشارکت مدنیِ همجنس‌بازان [ازدواج سفید یا همخانگی همجسنبازا]، مدل محیط خانواده برای ۴۳.۵ درصد از کودکان است. این ارقام به این معنی است که احتمال ازدواج والدین در ولورهمپتون قبل از بچه‌دار شدن کمتر از میانگین زوج‌های بریتانیایی است. در سراسر کشور، ۵۲.۳ درصد از نوزادان دارای والدینی هستند که از نظر قانونی به رسمیت شناخته شده‌اند.
The figures on births, released by the Office for National Statistics, show that in 2016, 34 per cent of babies were registered by parents who are listed as living together but not married or in a civil partnership. / ارقام مربوط به تولدها که توسط دفتر آمار ملی منتشر شده است، نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۶، ۳۴ درصد از نوزادان توسط والدینی ثبت شده‌اند که زندگی مشترک دارند اما ازدواج نکرده‌اند یا در شراکت مدنی هستند.
سرویس سیمای خبری ایالات متحده آسوشیتدپرس (AP) یکی از اولین جاهایی بود که روزنامه‌نگاری رباتیک را آزمایش کرد و در سال ۲۰۱۳ داستان‌های ورزشی و مالی با رایانه تولید کرد. واشنگتن پست از یک ربات برای گزارش نتایج بازی‌های المپیک ریو در سال ۲۰۱۶ استفاده کرد.
طولانی در اعداد، کوتاه در تجزیه و تحلیل
اگر موضوع بازی اعداد باشد، روبات‌ها می‌توانند سریع‌تر از هر انسانی نسخه‌های خبری را تهیه و تولید کنند. امتیازات فوتبال، کسب مدال، سود شرکت، هر چیزی که اعداد به تنهایی داستان را بیان کنند، ربات کار را به خوبی انجام خواهد داد. با این حال، این فقط اطلاعات اولیه و خام خواهد بود.
انجمن مطبوعات در همان سال اعلام کرد که قصد دارد هر ماه ۳۰۰۰۰ داستان خودکار از این دست تولید کند. اما آن‌ها هرگز موضوعات با تیترهای جنجالی نبودند و روزنامه‌نگاران باید از این بابت سپاسگزار بوده باشند. این تولیدات، موضوعات خشک و مبتنی بر آمار بودند، به سبک یادداشتی گزارش می‌شدند که داده‌های سنگین، تحلیل کوتاه و کاملاً خالی از رنگ بود. اگر این گزارشات توسط یکی از دانشجویان روزنامه‌نگاری ارسال شده بود، یک نوع کپی تلقی می‌شد که به دلیل خسته‌کننده بودن علامت‌گذاری کنار می‌رفت.
نکته این است که این محتواها را نمی‌شد به عنوان علاقه انسانی و بدنه‌ی اصلی روزنامه‌های بریتانیایی توصیف کرد. چنین داستان‌هایی با سرفصل‌های مناسب، بیشتر مقالات را می‌فروشند و ترافیک وب‌سایت را افزایش می‌دهند.
در سال 1986 یکی از نسخه‌های روزنامه Sun با یک تیتر خاص منتشر شد؛ «فردی استار همستر من را خورد» تصویر این روزنامه را در بالا مشاهده می‌کنید. این تیتر نه دقیق بود و نه توسط رایانه نوشته شده بود. با این حال، برای تیراژ روزنامه، یک اتفاق شگفت‌انگیز بود و به عنوان یکی از معروف‌ترین سرفصل‌های این روزنامه در تاریخ ثبت شد. بعلاوه این گزارش نیاز به تخیل انسانی در پشت خود داشت.
پوشش کامپیوتری از مراسم خاکسپاری ملکه انگلستان را تصور کنید؛ اگر روزنامه Sun می‌خواست این مراسم راگزارش کند آیا ما با یک گزارش با جزئیات از توصیف لباس مهمانان طرف بودیم؟ چه کسی با چه کسی نشست و چه کسی در لیست مهمانان نبود؟ البته که نه. همه‌ی ما مرثیه سرایایی‌های عجیب و غریب و پر احساس رسانه‌های بریتانیایی را به خاطر داریم که قطعا کامپیتورها نمی‌توانستند چنین مطالبی تولید کنند. داستان بر اعداد، آمارهای تاریخی و نه چیزهای دیگر متمرکز است و وقتی صحبت از داستان‌های بزرگ، جدی و عمیق می‌شود، ربات‌ها نمی‌توانند نوع تفاوت‌های ظریف و پیچیدگی موجود در روزنامه‌نگاری، بویژه مواردی چون روزنامه‌نگاری تحقیقی را جذب یا منعکس کنند.
البته یکی از جنبه‌های داستان‌های رباتی که شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، استاندارد خوب زبان انگلیسی است؛ بدون آپستروف‌های ناهنجار، اشتباهات املایی یا گرامر ضعیف. در این نبرد ربات در مقابل انسان، ربات برنده می‌شود.
آزمون و خطا
اما یک مسئله جدی دیگر هم در اینجا وجود دارد؛ اجتناب ناپذیر بودن خطای رایانه. روزنامه نگاران مرتکب اشتباه می‌شوند و در جدی ترین موارد افترا و تهمت یا دروغ، زندانی یا جریمه می‌شوند. ممکن است نرم‌افزار خودکار برای تولید داستان‌های جنجالی که در خطر افترا قرار دارند طراحی نشده باشد، اما این بدان معنا نیست که خطاهای جدی رخ نخواهد داد.
در ایالات متحده، در سال‌های قبل این اتفاق افتاده است. در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷، لس‌آنجلس تایمز، یکی از اولین رسانه‌هایی که از نرم‌افزار خودکار برای نوشتن بخشی از نسخه‌های آن استفاده کرد، گزارش داد که زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۶.۸ ریشتر در حدود ده مایلی سانتا باربارا در اقیانوس آرام رخ داده است.
این اطلاعات بسیار قدیمی بود؛ چیزی حدود یک قرن و مربوط به زلزله‌ای بود که در سال ۱۹۲۵ سانتا باربارا را لرزاند. این اطلاعیه به اشتباه توسط انجمن زمین‌شناسی ایالات متحده ارسال شده بود. اکثریت قریب به اتفاق خبرگزاری‌ها هشدار را به عنوان یک اشتباه تشخیص دادند و آن را نادیده گرفتند. اما سیستم خودکار در لس آنجلس تایمز، آن را درست تشخیص داد، پردازش کرد و منجر به انتشار شد. این روزنامه بشدت خجالت‌شده شد و بعداً توضیح داد که چه اتفاقی افتاده است.
تهدید بالقوه و در واقع جدی‌تر دیگر، هک شدن است. اخبار جعلی یکی از پرکاربردترین عبارات امسال است. اگر لس‌آنجلس تایمز می‌تواند زلزله‌ای صدساله را در سرفصل اخبار قرار دهد، فقط فکر کنید که هکرها چه می‌توانند بکنند.
بنابراین آیا اخبار کامپیوتری تهدیدی جدی برای آینده روزنامه‌نگاری است؟ قطعاً نمی توان آن را رد کرد. غول‌هایی مانند گوگل به راحتی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند، بنابراین به وضوح یک بازار بالقوه وجود دارد که هم اکنون در حال بالفعل شدن است. خدمات سیستم‌های خبری مانند انجمن مطبوعات، آسوشیتدپرس و ارائه‌دهندگان کوچک‌تر منطقه‌ای مدت‌هاست که بر بازار شغل تأثیر گذاشته‌اند.
نظر شما