یکی از مشکلات عمده گزارش جنایی این است که رویداد قبل از رسیدن خبرنگار به پایان می‌رسد. روزنامه‌نگار هنگام نوشتن گزارش یک جلسه‌ی مجلس یا پرتاب یک موشک، زمان زیادی برای آماده شدن، مشاهده اتفاقات و نوشتن گزارش بر اساس توالی زمانی از ابتدا تا انتها دارد؛ اما زمانی که روزنامه‌نگار از سرقت مطلع می‌شود، احتمالا سارقان فرار کرده‌اند و قربانیان در بیمارستان‌اند و یا در حال پاسخ دادن به سوالات پلیس یا در سردخانه هستند و پلیس، تحقیقات خود را از قبل آغاز کرده است.
برای ایجاد نظم در این هرج و مرج، باید به اصول روزنامه‌نگاری بازگردید. ببینید چه اتفاقی برای چه کسی افتاده است؛ سپس سعی کنید گزارش را بنویسید. البته همیشه نیم‌نگاهی به آخرین فرصت نوشتن گزارش داشته باشید.
ویژگی‌های شخصی یک روزنامه‌نگار جنایی
شما به ذهنی پویا نیاز دارید تا بتوانید در رابطه با راه‌حل‌های هر مشکلی که ممکن است در گزارش با آن مواجه شوید فکر کنید. باید هنگام گرفتن جواب از افرادی که ممکن است از جنایت رخ داده ناراحت باشند، دلسوز باشید. همچنین شما باید به آن چیزی که به شما گفته می‌شود، مشکوک باشید. پلیس و شاهدان ممکن است قصد گمراه کردن شما را نداشته باشند، اما شاهدان و قربانیان اغلب در شوک آن اتفاق هستند و پلیس هم بیشتر به دستگیری مجرمان علاقمند است تا پاسخ دادن به سوالات خبرنگاران! خود مجرمان هم که معمولا دروغ می‌گویند.
برای کم کردن خطرِ بی‌دقتی، سعی کنید تا حد امکان از منابع بیشتری اطلاعات کسب کنید. اگر گزارش کوچکی مانند سرقت خودرو داشته باشید، احتمالا از گزارش پلیس اطلاعات کافی به دست می‌آورید. گزارش پلیس می‌تواند یک گزارش کتبی باشد که توسط افسر تحقیقات به مافوق ارسال می‌شود یا یک بیانیه‌ی مطبوعاتی یا خلاصه‌ای از پرونده. برای گزارش‌های مهم یا پیچیده‌تر، از منابع متنوع استفاده کنید. ممکن است اول با گزارش پلیس شروع کنید تا وقوع یک جنایت را اثبات کنید و سپس به سراغ افسری که به پرونده رسیدگی می‌کند بروید تا سوالاتتان را بپرسید. سعی کنید با قربانیان مصاحبه کنید تا گزارش دست اولی از اتفاقاتی که افتاده است یا چیزی که دزدیده شده است، داشته باشید. اگر قربانی در دسترس نیست، به سراغ دوستان یا آشنایان او بروید؛ البته در ادامه در رابطه با مشکلات اخلاقی این کار صحبت خواهیم کرد.
با شاهدان عینی مصاحبه کنید اما توجه داشته باشید که آنها آموزش ندیده‌اند که مسائل را به دقت پلیس یا روزنامه‌نگاران ببینند. صحنه‌ی جنایت را ببینید تا بتوانید جزئیات مهمی را به گزارشتان اضافه کنید یا برای گزارشتان تصویربرداری کنید. بازدید از صحنه همچنین به شما کمک می‌کند تا زمانی که رویداد را برای شما توصیف می‌کنند، بتوانید آن صحنه را تصور کنید. درک چگونگی ناپدید شدن یک سارق از یک گوشه، زمانی که خودتان در گوشه‌ای از صحنه ایستاده باشید، بسیار راحت‌تر است. در رابطه با جنایات بزرگ و غیرعادی، باید یک پیش‌زمینه برای خوانندگان و شنوندگان ارائه کنید تا بفهمند چه اتفاقی افتاده است یا عواقب آن اتفاق ممکن است چه باشد.
شما می‌توانید به منابع مستقل مراجعه کنید؛ حتی اگر آنها از خودِ جنایت اطلاعاتی نداشته باشند. به‌عنوان مثال، به یاد داشته باشید زمانی که یک فرد به علت ارتکاب به جنایت دستگیر شده است و در حین محاکمه در دادگاه است، محدودیت‌های قانونی برای اظهار نظر وجود دارد.
زمانی که تمام اطلاعات را جمع‌آوری کردید، آنها را با دقت مرتب کنید و در صورت لزوم اطلاعات مشکوک یا متناقض را دوباره بررسی کنید. حقایق قابل‌اطمینان و غیرقابل‌اطمینان را شناسایی کنید. اگر یک شاهد می‌گوید جنایت وقت صبحانه بود و شاهد دیگر می‌گوید جنایت قبل از ناهار بود، بگویید «صبح». اگر یکی از شاهدان گفت ماشین سبز بود و دیگری گفت ماشین قرمز بود، باید بگویید ماشین قرمز یا سبز بوده است. اگر یک قربانی می‌گوید آن حمله «وحشتناک» بوده است و افسر پلیس آن حمله را «کوچک» توصیف می‌کند، از هر دوی آنها نقل‌قول بیاورید.
اگر چه گزارش‌های پلیس معمولا کاملا دقیق هستند اما به ندرت پیش می‌آید که کاملا قابل‌اطمینان باشند. ممکن است مجبور شوید برخی از اطلاعاتی که پلیس می‌گوید را بررسی کنید که تمرین خوبی برای شماست!
تکنیک‌های نوشتن گزارش جنایی
از لحاظ کاربردی، کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید با انجام آنها، کار خودتان را به‌عنوان یک گزارشگر جنایی ساده‌تر و جالب‌تر کنید. مهم‌ترین آنها ایجاد ارتباطات خوب و قابل‌اعتماد است. مابقی را در ادامه می‌خوانید.
- ایجاد و حفظ ارتباطات
با وجود آنکه ممکن است پلیس تمام روز را مشغول تحقیق در رابطه با یک جنایت باشد اما بسیاری از جنایات هرگز رسانه‌ای نمی‌شوند؛ به آن علت که هیچ‌کس آنها را به اطلاع خبرنگاران نمی‌رساند. ممکن است پلیس جنایات را به رسانه‌ها نگوید مگر آنکه بخواهد برای یافتن کسی یا چیزی از مردم درخواست کمک کند. در برخی موارد انتشار گزارش ممکن است مظنون را بترساند و کار پلیس را سخت‌تر کند. این وظیفه شماست که ارتباطات خوبی داشته باشید و افرادی داشته باشید که به محض وقوع رویدادها آن را به شما اطلاع دهند. گاهی ممکن است قابل‌اعتمادترین ارتباطات شما، افسران پلیس باشند اما خودتان را به این افراد محدود نکنید. با سایر منابع داخل نیروی پلیس آشنا شوید. منابع محرمانه‌ی خوب می‌توانند اطلاعاتی غیرقابل‌استناد به شما ارائه کنند، شما سپس می‌توانید آن اطلاعات را از طریق کانال‌های رسمی بررسی کنید.
منابع محرمانه، حتی در نیروی پلیس، معمولا از داشتن یک رابطه محتاطانه با خبرنگارانی که می‌توانند به آنها اعتماد کنند، لذت می‌برند؛ اما به یاد داشته باشید که اگر هویت یک منبع محرمانه را فاش کنید، آن شخص را با مشکل مواجه خواهید کرد. ارتباطات خارج از نیروهای پلیس هم به همان اندازه ارزشمند است. بهترین افراد کسانی هستند که زندگی یا کار آنها در ارتباط پیوسته با جنایتکاران و مجرمان است. برای مثال، رانندگان آمبولانس به صحنه جنایتی که افراد آسیب‌دیده آنجا هستند، اعزام می‌شوند. پرستاران، قربانیان خشونت را که به بیمارستان فرستاده شده‌اند، می‌بینند و پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه هم بدحال‌ترین قربانیان را!
شما باید برای حفظ ارتباطاتتان سخت تلاش کنید. مطمئن شوید که آنها شماره تلفن شما را دارند و می‌توانند شما را پیدا کنند. اگر دفتر کارتان را ترک کردید، به همکارانتان بگویید که چطور می‌توانند در مواقع اضطراری که یکی از منابع خوبتان برای کاری فوری با شما تماس گرفته است، به شما اطلاع دهند. اگر منبع می‌خواهد رابطه‌اش با شما مخفی بماند، به خواسته‌ی او احترام بگذارید و اجازه ندهید کسی هویت او را بفهمد.
- ارتباطات پلیسی
شما باید پلیس محلی را به خوبی بشناسید. مطمئن شوید که نام آنها و رتبه‌ی آنها را می‌دانید. شغل و وظیفه‌ی آنها در نیروی پلیس را پیدا کنید تا بتوانید در زمان نیاز به شخص مناسب مراجعه کنید. به آن چیزی که به شما می‌گویند، علاقه نشان دهید حتی اگر در آن زمان خبری در اطلاعاتشان وجود نداشته باشد. آن اطلاعات را ذخیره کنید. اگر اطلاعات آنها ارزش خبری نداشت، آنها را مورد انتقاد قرار ندهید؛ چرا که با این کار، شما آنها را برای ارتباطات آینده دلسرد خواهید کرد. به یاد داشته باشید که این شما هستید که برای قضاوت در رابطه با اینکه چه اطلاعاتی ارزشمند هستند یا نه، آموزش دیده‌اید. انتظار نداشته باشید که حتی بهترین ارتباطات شما در نیروی پلیس ایده‌های بسیار مهمی برای گزارش داشته باشند. در زمان‌هایی که توافق کرده‌اید، به‌طور منظم ملاقات یا تماس تلفنی داشته باشید.
گزارشگر جنایی خوب همیشه اولین بخش روز را صرف زنگ زدن یا دیدن منابع می‌کند تا بپرسد اتفاقی افتاده است یا نه. در اطراف ایستگاه پلیس باشید تا در نهایت حضور شما امری عادی شود و افسران پلیس آزادانه با شما صحبت کنند. با این حال به یاد داشته باشید که شما مهمان آنها هستید و اگر از شما خواسته شد اتاق را ترک کنید یا به مکان‌هایی که به صورت خاص ممنوع است نروید (مانند سلول‌ها)، رعایت کنید. همچنین به یاد داشته باشید که شما هر قدر هم که با پلیس وقت بگذرانید، یک افسر پلیس نیستید. شغل شما کاملا متفاوت است. شما به خوانندگان و شنوندگانتان وفادار هستید و این مسئله گاهی شما را با پلیس درگیر می‌کند.
اگر بیش از اندازه به آنان نزدیک باشید و به آنها وابسته باشید، نمی‌توانید کار خودتان را به‌عنوان یک روزنامه‌نگار به درستی انجام دهید.
- کنفرانس‌های مطبوعاتی پلیس
روزنامه، رادیو یا ایستگاه تلویزیونی شما باید به‌صورت رسمی با پلیس در ارتباط باشد. این کار معمولا با یک کنفرانس مطبوعاتی منظم روزانه یا هفتگی با یک افسر ارشد انجام می‌شود. در این کنفرانس مطبوعاتی خبرنگاران در رابطه با آخرین جنایات یا تحویلات صحبت می‌کنند.
بسته به شخصیت افسران یا ارتباط آنها با روزنامه‌نگاران، ممکن است تمام موارد یا فقط حداقلی از آنها گفته شود. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری به دست بیاورید، بپرسید و از پرسیدن نهراسید. اگر پلیس نخواهد به شما اطلاعات بدهد، این محرمانه بودن را صراحتا به شما می‌گوید. البته شما باید مشخص کنید که این سکوت از تنبلی است یا بخاطر محرمانگی!
اگر برای یک روزنامه یا ایستگاه تلویزیونی کار می‌کنید، حتما از آنها یک عکس از وسیله‌ی دزدیده شده یا یک عکس Photofit (چهره‌نگاری) از مظنون بخواهید. Photofit یا Identikit پرتره‌هایی هستند که از ویژگی‌های صورت مانند چشم، بینی، دهان، مو، عینک و... که شاهدان فکر می‌کنند شبیه مظنون است، تهیه می‌شوند. پلیس مجموعه‌ای از تصاویر ویژگی‌ها را به شاهدان نشان می‌دهد و در نهایت تصاویر انتخاب شده را با هم ترکیب می‌کند تا بهترین شباهت را به مظنون داشته باشد.
- رصد و نظارت
همه‌ی روزنامه‌نگاران باید توانایی مشاهده خودشان را تقویت کنند. زمان وقوع جرم باید در رابطه با اتفاقی که افتاده است و نیفتاده است و چیزهایی که گفته می‌شود و گفته نمی‌شود، اطلاعات کسب کنید. برای مثال اگر تمامی ارتباطات شما در ایستگاه پلیس به صورت ناگهانی دیگر در دسترس نباشند، باید شک کنید که اتفاق بزرگی افتاده است. ممکن است مسئله ساده باشد و همه‌ی آنها در جلسه باشند اما زمانی که به شما می‌گویند وقت صحبت کردن با شما را ندارند، باید مشکوک شوید.
شروع به جستجو کنید و به دیگر منابعتان زنگ بزنید (مثلا نیروهای آمبولانس). اگر فکر می‌کنید اتفاق بزرگی افتاده است، فورا به ایستگاه پلیس بروید تا اطلاعات بدست بیاورید. در برخی کشورها، گزارشگران جنایی از نظر قانونی مجاز هستند که با استفاده از یک اسکنر خاص که امواج و فرکانس‌های مختلف را جستجو می‌کند، بر رادیوی پلیس نظارت داشته باشند. ممکن است همیشه متوجه مطالبی که می‌گویند نشوید (چون در برخی موارد شما فقط می‌توانید به یک طرف مکالمات گوش بدهید)، اما در صورت وقوع اتفاقات مهم مطلع خواهید شد.
البته باید به این مسئله هم توجه داشت که نظارت بر فرکانس‌های رادیویی پلیس از نظر قانونی در برخی کشورها ممنوع است (برای جلوگیری از آگاه شدن مجرمان از کاری که پلیس قرار است انجام بدهد). اگر نظارت بر رادیوی پلیس ممنوع است، باید به قانون احترام بگذارید. اگر به صورت غیرقانونی به مکالمات گوش دهید و بعد از صحنه‌ی جنایت حاضر شوید، ممکن است دچار مشکل شوید. مگر اینکه زمانی که پلیس از شما پرسید چه کسی ماجرا را به شما اطلاع داده است، پاسخ خوبی داشته باشید!
- کاوش در اسناد و گزارش‌ها
شما باید به هر سندی در مورد پلیس یا جنایت علاقمند باشید. چه همزمان با وقوع جرم باشد و چه نباشد. آمار جرم و جنایت سالانه چه بیشتر شده باشد و چه کمتر، همیشه خبرساز است. اگر آمار افزایش پیدا کرد باید دلیل آن را پیدا کنید. آیا مردم بی‌دقت شده‌اند؟ آیا باند جدیدی در آن محل مشغول به کار است؟ پلیس چه توصیه‌ای برای پیشگیری از این‌گونه جرائم دارد؟
مسائل را انسانی نگاه کنید. بیرون بروید و با قربانیان صحبت کنید. ببینید که آیا زندگی آنان قبل و بعد از جرم تغییر کرده است؟ آنها چه نگاهی به پلیس دارند؟ همیشه به آمار و ارقام حساس باشید. اگر پلیس تلاش می‌کند نیروهای بیشتری استخدام کند، آمارهایی که نشان می‌دهند جرم و جنایت در حال افزایش است، برجسته می‌شوند. از اصطلاحاتی که پلیس در نوشتن گزارش استفاده می‌کند، نترسید. اگر متوجه آنها نمی‌شوید، مفهومشان را بپرسید.
همیشه یک سیستم بایگانی و سررسید داشته باشید
خبرنگاران جنایی معمولا سرشان شلوغ است و با تعداد زیادی گزارش مختلف سروکار دارند. با اینکه ممکن است چند تحقیق بزرگ جنایی یا پرونده‌های قضایی طولانی‌مدت وجود داشته باشند اما اکثر گزارش‌ها به سرعت می‌آیند و می‌روند. برای همین، اتفاقات به سرعت از دست می‌روند. روزنامه‌نگار جنایی به یک سیستم بایگانی خوب برای استفاده در آینده احتیاج دارد. این کار مخصوصا برای پرونده‌هایی که مدت طولانی در جریان هستند، مهم است. برای مثال، زمانی که یک جسد کشف می‌شود و پلیس تحقیقات خود را آغاز می‌کند. خبر قتل اولین نقطه‌ی به اوج رسیدن است. زمانی که معاینه‌ی پس از مرگ رسما مشخص می‌کند که قربانی چگونه مرده است، دوباره به اوج می‌رسد. زمانی که پلیس سرنخ جدیدی را فاش می‌کند، دوباره به اوج می‌رسد و بعد از آن هم زمانی که کسی را دستگیر می‌کنند. در این مرحله سرعت انتشار گزارش را روند قانونی تعیین می‌کند.
در هر مرحله از این فرایند، از وقوع قتل گرفته تا زندان یا آزادی متهم، باید خوانندگان و شنوندگان را به‌روز نگه دارید. شما باید دو کار انجام بدهید: ۱.تحولات پرونده را زیر نظر داشته باشید و یادداشت روزانه بنویسید. پس از اولین گزارشتان، ممکن است تا زمانی که پلیس کسی را دستگیر کند، دیگر به گزارش نپردازید. با این حال باید با گزارش‌های بزرگ‌تر و ارتباط منظم با منابعتان و پرسیدن آخرین تغییرات، به‌روز باشید. این کار می‌تواند به خودی خود یک گزارش دیگر تولید کند. حتی اگر خبری ضعیف باشد؛ مثل: «پلیس می‌گوید که هنوز در تلاش برای یافتن شاهدان قتل معلم ۲۳ ساله مدرسه، در ماه گذشته است».
از طرف دیگر، بررسی‌های شما ممکن است باعث شود به اطلاعاتی دست پیدا کنید که پلیس فراموش کرده است به شما بگوید. هر گزارش جنایی را که هنوز در جریان است، در سررسید خود یادداشت کنید تا قبل از یک تاریخ مشخص، تحولات را بررسی کنید. زمان بررسی اتفاقات از یک گزارش به یک گزارش دیگر متفاوت است! اگر پلیس به دنبال یک قاتل دیوانه است، شاید بخواهید تحولات را روزانه مورد بررسی قرار دهید. اگر در حال بررسی یک فرار مالیاتی در یک شرکت بزرگ هستید، شاید لازم باشد به صورت هفتگی با پلیس در تماس باشید. اگر تحقیقات پلیس زمان زیادی طول می‌کشد و به جایی نمی‌رسد، می‌توانید یادداشت کنید و یک ماه بعد تحولات را بررسی کنید. در بسیاری موارد تاریخ بررسی بعدی مشخص است. کارآگاهانی که درحال تحقیق راجع به یک قتل هستند، ممکن است تصمیم داشته باشند تا هفته‌ی بعد در صحنه‌ی جرم، قتل را بازسازی کنند. در سررسید یادداشت کنید تا روز قبل از بازسازی با آنان هماهنگ شوید و بتوانید برای پوشش خبر برنامه‌ریزی کنید.
یک مثال دیگر بزنیم. پلیس ممکن است فردی را به قتل متهم کند و به شما بگوید که او قرار است ساعت ۱۰ صبح روز بعد در دادگاه حاضر شود. در سررسیدتان یادداشت کنید تا ماجرا را پوشش دهید یا از شخص دیگری بخواهید دادگاه را به جای شما پوشش دهد (احتمالا خبرنگار حاضر در دادگاه). همیشه یک فایل در رابطه با پرونده‌های در جریان داشته باشید. سازمان شما باید سیستمی برای بایگانی تمام گزارش‌ها داشته باشد تا در هر زمان که لازم بود بتوان به آن مراجعه کرد. اگر نمی‌دانید چگونه یک سیستم بایگانی داشته باشید، از یک منشی خوب و باتجربه کمک بگیرید.
اطلاعاتی که روزنامه‌نگار جنایی به آنها نیاز دارد
تمام توصیه‌هایی که ارائه کردیم به شما کمک می‌کنند تا بتوانید اطلاعات به دست بیاورید اما باید تصمیم بگیرید که دقیقا چه اطلاعاتی لازم دارید. با اینکه نمی‌توان یک قانون ثابت برای نوشتن گزارش‌های جنایی وضع کرد، اما جزئیات خاصی وجود دارند که باید تلاش کنید در هر گزارش جنایی آنها را به دست بیاورید. این جزئیات شامل موارد زیر است:
- ۱) جرم
ماهیت دقیق جرمی که پلیس در حال پیگیری آن است، چیست؟ پلیس اغلب تا زمانی که کسی را دستگیر و متهم نکند، در رابطه با ماهیت دقیق اتهاماتی که وارد می‌کند، چیزی نمی‌گوید. ممکن است یک نفر مرده باشد اما پلیس بگوید یک حمله بوده است. ممکن است بگویند به دنبال شخصی «در ارتباط با قتل» هستند یا بگویند «آن مرگ یک قتل تلقی شده است». همچنین حتما باید بدانید که جنایت دقیقا کجا و چه زمانی اتفاق افتاده است. باید سعی کنید بفهمید جنایت چگونه رخ داده است؛ اما در رابطه با اینکه چه مقدار از اطلاعات را در گزارشتان بگویید، مشورت بگیرید. اگر سارقان از روشی جدید و هوشمندانه برای وارد شدن به یک ساختمان استفاده کرده‌اند، با توصیف دقیق آن ممکن است به دیگر مجرمان ایده بدهید!
از سمت دیگر اگر به خواننده یا شنونده‌تان بگویید که جنایت چگونه اتفاق افتاده است، ممکن است برای محافظت از خودشان آمادگی بیشتری پیدا کنند. روشی که مجرمان از آن استفاده کرده‌اند، معمولا خبرسازترین بخش یک گزارش است؛ حتی اگر موفقیت‌آمیز نبوده باشد. برای مثال، گاهی در گزارش، سارقانی هستند که یک گاوصندوق سنگین را دزدیده‌اند و روش‌های مختلفی را برای باز کردن آن بکار برده‌اند. آنها از تبر، میله و دینامیت استفاده کرده‌اند و حتی گاوصندوق را از ارتفاع زیادی به پایین رها کرده‌اند اما موفق به گشودنش نشده‌اند و گاوصندوق را با تمام محتویاتش گوشه‌ای رها کرده‌اند. روزنامه‌نگاری که می‌گوید چون گاوصندوق پیدا شده است پس خبری نیست، یک گزارش خوب را از دست داده است!
مانند تمام اخبار اگر بتوانید آن چیزی را که در حال توصیف آن هستید، در ذهنتان تصویرسازی کنید، گزارش جذاب‌تری خواهید نوشت. یک تصویر ذهنی از جنایت بسازید. اگر در تصویر ذهنی‌تان نقاط مبهمی وجود دارد، به دنبال جزئیاتِ گمشده بگردید. در صورت امکان، باید ارزش چیزی را که دزدیده شده است، بپرسید. چه اقلام به‌صورت تک به تک و چه ارزش مجموع اقلام. همیشه بپرسید که: آیا از سلاح استفاده شده است (به ویژه در جنایات خشن)؟ چه نوع سلاحی؟ چگونه استفاده شده است؟
- ۲) قربانیان و مظنونین
تا آنجا که ممکن است اطلاعات بیشتری در رابطه با قربانیان به دست بیاورید. این اطلاعات باید شامل اسم، سن و آدرس آنها باشد (اگر چه که همیشه این اطلاعات برای انتشار نیست). شغل آنها و جزئیات آسیبی را که به آنان وارد شده است، به دست بیاورید. راه‌های ارتباطی شاهدان را به دست بیاورید تا بتوانید با آنها صحبت کنید. پلیس ممکن است اسم مظنون یا فهرستی از مظنونان را داشته باشد. با اینکه ممکن است نتوانید از اسم واقعی آنان استفاده کنید، اما ممکن است بتوانید آنها را توصیف کنید. به‌عنوان مثال: مردی در اواخر چهل سالگی، خوش‌اندام با خالکوبی ستاره‌ای روی پیشانی.
- ۳) شرایط غیرعادی
ممکن است شرایط خاصی وجود داشته باشد که ارزش خبری جرم را بیشتر کند. به‌عنوان مثال ممکن است مقدمه شما این‌گونه باشد که «در یک ماه اخیر، این پنجمین بار است که به دفتر خاصی حمله شده است»؛ یا «صاحبخانه وزیر کابینه است».
- ۴) درخواست کمک
پلیس اغلب از خوانندگان یا شنوندگان شما می‌خواهد که در یافتن اموال سرقت شده یا اتومبیل دزدیده شده کمک کنند. شما باید سعی کنید تا حد امکان با آنها همکاری کنید؛ اما مطمئن شوید که اطلاعات موردنیاز خودتان از خبر را هم به دست بیاورید. درخواست پلیس را اغلب در پایان گزارشتان قرار دهید. با این حال درخواست پلیس گاهی می‌تواند به شما مقدمه هم بدهد. به عنوان مثال: «در پی قتل یک معلم ۲۳ ساله، پلیس به زنانی که تنها زندگی می‌کنند هشدار داد که بعد از تاریک شدن هوا درهای خانه‌شان را قفل کنند.»
- ۵) نقل‌قول و واقعی بودن
اگر برای یک روزنامه می‌نویسید، نقل‌قول‌های جالب‌توجه به دست بیاورید تا گزارش را جذاب کنید. اگر برای رادیو یا تلویزیون کار می‌کنید، صحبت افراد در رابطه با جرم را ضبط کنید. مراقب باشید که نقل‌قول افسران پلیس که بسیار رسمی هستند، غیرواقعی و کسل‌کننده به نظر نرسند. به جای نقل‌قول از پلیس که می‌گوید: «ضاربْ چندین ضربه به سر قربانی وارد کرده است»، شاهدی را پیدا کنید که به شما این‌گونه بگوید: «ضاربْ شروع به زدن هموطن خود کرد و او فریاد می‌زد و درخواست کمک می‌کرد». در تمام اطلاعاتی که به دست می‌آورید، دقت داشته باشید. نه تنها در صورت نادرست بودن اطلاعات مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرید، بلکه اعتبار شما نزد خوانندگان و شنوندگان از بین می‌رود.
دوباره بررسی کنید که متوجه اتفاقاتی که افتاده است شده‌اید یا نه. به‌صورت دقیق یادداشت‌برداری کنید. اگر در رابطه با اطلاعاتی که به شما داده شده است شک دارید، با منبع دیگری صحبت کنید. اغلب می‌توانید از نقشه‌ها و کتاب‌های مرجع برای بررسی بیشتر استفاده کنید. برای مثال اگر به شما گفته می‌شود که ماشین فرار سارقین، در ده کیلومتری بانک پیدا شده است، می‌توانید فاصله را از روی نقشه بررسی کنید.