«نوشتن آسان است. تنها یک رگ را باز نگه می‌داری و خونریزی می‌کنی.». بحث بر سر این که اول چه کسی این حرف را زده است، موضوع مهمی نیست. خواه رد اسمیت، پل گالیکو، فردریش نیچه یا ارنست همینگوی باشد یا خیر، ما به اصل مطلب می رسیم؛ آنچه می‌خوانید ممکن است آسان به نظر برسد اما روشی که بگوید چگونه به آن برسید وجود ندارد.
بسیاری از نویسندگان جوان تصور می‌کنند که نوشتن، پیاده‌سازی افکار روی صفحه است اما چالش اصلی انتخاب کلمه، املا، دستور زبان، پاراگراف‌بندی و موارد مشابه است.
ما به آن‌ها می‌گوییم: «خبر خوب این است که ”نوشتن “ کار آسانی است. خبر بد این است که هر چیزی که قبل از نوشتن اتفاق می‌افتد دشوار است. بهترین روایت‌ها از یک فرآیند اغلب طولانی که شامل درون‌گرایی، زیر سؤال بردن مفروضات خود، گزارش‌دهی ناقص، پذیرش انتقاد و تجدید نظر سازنده، بازبینی و اصلاح است، پدید می‌آیند.
هنگامی که ملزومات اولیه را در اختیار داشته باشید، نوشتن آسان است
بنابراین، چه چیزی منجر به ایجاد یک روایت مناسب می‌شود؟ تشریح اتفاقات کمی شبیه به تلاش برای گفتن دلیل خنده‌دار بودن یک جوک است. در ادامه روایتی از از سه خبرنگار و نویسنده را می‌آوریم که از آن‌ها خواسته شده است کتابی را که دوست دارند انتخاب کنند و دلیل دوست داشتن خود را بیان کنند.
لورن هوسر، افسر ارشد استراتژی نیوز دیکودر، کتاب چارلز گوریوان یعنی «چگونه کووید ۱۹ بر خبرنگاران و ناشران خبری تأثیر می‌گذارد» را انتخاب کرد. ارائه‌ی اولیه‌ی گوریوان علاقه شدید او را به روزنامه‌نگاری و تأثیر ویروس کرونا بر نحوه‌ی عملکرد روزنامه‌نگاران را نشان می‌داد. اما او به عقب می‌نگریست و روی غرایز خود حساب می‌کرد.
هوسر گفت: «چارلز یک ارائه‌ی به موقع و مرتبط را شناسایی کرد، اما ما به او کمک کردیم تا تمرکز خود را محدود، بخشی از آن را آینده‌نگری و منابع معتبر را شناسایی کند. او با محدوده‌ای از منابع معتبر مصاحبه‌هایی انجام داد که ملزومات اولیه را ارائه کردند که نوشتن و ویرایش واقعی آن بخش را نسبتا آسان کرد.»
«ملزومات و داده‌های اولیه» نقل قول‌هایی از متخصصان این حوزه بود که به تفکر گوریوان جهت بخشیدند و آنچه را که نیاز داشت به او دادند. همانطور که در حرفه‌ی خبرنگاری می‌گوییم، تنها کاری که او باید انجام می‌داد این بود که دفترچه‌اش را دور بیندازد.
خوانندگان را به سمت دنیای خود ترغیب کنید
ساوانا جنکینز، مدیر ارتباطات نیوز دیکودر، داستان بری مودی، خبرنگار News Decoder را انتخاب کرد؛ «آنچه تاریخ به بریتانیا در طول کووید ۱۹ می‌آموزد».
مودی یک روزنامه نگار کارآزموده است که در مدت حرفه‌ی طولانی خود شاهد رویدادهای مهمی بوده است که به سبک ناظران بی اعتنا، معمولاً به صورت سوم شخص آن را بازگو کرده است. اما او در مقاله اخیر خود برای News Decoder ابتدا به صورت اول شخص آغاز به کار کرد و سپس به شکلی ماهرانه سابقه‌ی تاریخی را با تحلیل رویدادهای جاری درهم آمیخت.
ما نویسندگان جوان را تشویق می‌کنیم که از ضمیر اول شخص برای ترغیب خوانندگان به دنیای خود استفاده کنند در حالیکه از این فرض که تمام نظرات خود را به اشتراک گذارند اجتناب کنند.
در اینجا برداشت جنکینز از داستان مودی این است که «به عنوان یک خواننده، این امر به بنده کمک کرد تا درباره‌ی موضوعاتی که روزانه در اخباری از قبیل کووید ۱۹، برگزیت و افزایش پوپولیسم (عوام گرایی) در اتحادیه اروپا در روایت‌ها به آن‌ها اشاره می‌شود، به طور انتقادی فکر کنم. من در انتهای مقاله پیرامون مسائل آگاه و کنجکاو شدم که بیشتر بیآموزم. برای من، این نوع روایت‌ها بهترین هستند!».
نگارش به معنای به چالش کشیدن فرضیات خودتان است
آنجلا گو، کارآموز نیوز دیکودر، رابرت کانر را انتخاب کرد؛ «آیا دانشجویان روزنامه‌نگار می‌توانند با اخبار محلی مقابله کنند؟». مطابق با بیان گو، کانر داده‌ها را استخراج می‌کرد تا به نوشته‌هایش اعتبار ببخشد، از نقل قول‌های قوی منابع استفاده و زبانی گویا را نمایان می‌کرد.
گو گفت: «پس از جوسازی پیرامون نحوه‌ی پوشش اخبار محلی توسط یک دانشجوی روزنامه‌نگار، مقاله را با بررسی واقعیت پایان می‌دهد و محدودیت‌هایی را که روزنامه‌نگاران دانشجو با آن‌ها مواجه هستند فهرست و همچنان بر نیاز به روزنامه‌نگاری محلی تأکید می‌کند. آنچه که در مورد مقاله‌ی کانر برای من برجسته بود این است که او چگونه پنج پیش‌نویس بسیار متفاوت را ارائه کرد که منعکس‌کننده‌ی مجموعه‌ای تأثیرگذار از منابع اصلی بودند که به استدلال او عمق بخشیدند و تفکر اولیه‌ی او را به چالش کشیدند.»
این همان چیزی است که ما به نویسندگان جوان توصیه می‌کنیم؛ با ذهنی باز موضوع خود را بررسی کنید. شما هرگز نخواهید دانست که تحقیق و گزارش، شما را به کجا خواهد برد.
ارائه، گزارش، پیش نویس، بازبینی؛ چهارمرحله‌ی فرآیند نگارش
بسیاری از نویسندگان نسبت به موضوعات مختلف احساساتی می‌شوند، حتی خشونت نشان می‌دهند. ما از آن‌ها می‌خواهیم با حفظ هیجان، احساسات خود را کنار بگذارند، قضاوت خود را به حالت تعلیق درآورند، با متخصصان و کسانی که تحت تأثیر رویدادها هستند صحبت و بر داده‌های معتبر و محکم تکیه کنند.
این توصیه ها بخشی از فرآیند نگارش چهار مرحله‌ای یعنی ارائه، گزارش، پیش نویس، بازبینی است. اگر شما بتوانید این چهار مرحله را به خوبی و با دقت انجام دهید می‌توان امیدوار بود که بتوان متن شما را یک متن خوب تلقی کرد. با این همه آن چه بیش از همه بر نوشته‌ی شما تأثیر می‌گذارد نه صرفاً تکنیک، بلکه ذوق نویسندگی شماست.
نظر شما